Κοπενχάγη
Συνολικά 15.000 σύνεδροι από 193 χώρες απέτυχαν να καταλήξουν σε κοινά αποδεκτές θέσεις
Η τελική διεθνής συμφωνία για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής δεν διαφαίνεται ότι θα οριστικοποιηθεί στην Κοπεγχάγη. Μετά από αλλεπάλληλες συναντήσεις κορυφής παραμένει το κλίμα σύγχυσης και το κέντρο βάρους έχει πλέον μετατοπιστεί στην έκδοση μίας έστω πολιτικής διακήρυξης...
Το παρασκήνιο στην Κοπεγχάγη είναι δραματικό με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα, τις πλέον ρυπογόνες χώρες στον πλανήτη, να κρατούν στην ουσία το «κλειδί» των εξελίξεων.
«Η ΕΕ είναι έτοιμη να συνάψει μια συμφωνία στην Κοπεγχάγη. Αλλά, είναι κυρίως άλλα μπλόκ που λείπουν προς το παρόν. Οι ΗΠΑ έχουν κάνει προσπάθειες. Η Κίνα όχι ακόμη» είπε ο πρωθυπυργός του Βελγίου Ίβ Λετέρμ τονίζοντας: «Ασκούμε όλη την πίεση στην Κίνα».
Οι υψηλές προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν για μία νομικά δεσμευτική συμφωνία έχουν εξανεμιστεί εν μέσω των διαφωνιών ανάμεσα σε Ουάσινγκτον και Πεκίνο και μεταξύ ανεπυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών.
Οι συνομιλίες είναι πυρετώδεις, κυκλοφορούν διαρκώς προσχέδια επί προσχεδίων, όμως έχει καταστεί σαφές πως πλέον η προσπάθεια έχει επικεντρωθεί στο να υπάρξει συμφωνία έστω σε μία γενική πολιτική διακήρυξη.
Το τρίτο προσχέδιο της «Συνθήκης της Κοπεγχάγης», ένα κείμενο τριών σελίδων, ορίζει στόχους για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου τόσο για τις βιομηχανικές (μείωση τουλάχιστον κατά 80% έως το 2050), όσο και για τις αναπτυσσόμενες χώρες.
Επίσης, βάσει των όσων μεταδίδει το Associated Press, επανέρχεται η προθεσμία για τη σύναψη οριστικής συμφωνίας έως τα τέλη του 2010, η οποία είχε απαληφθεί από το προηγούμενο προσχέδιο διακήρυξης που είχε διαρρεύσει νωρίτερα στην Κοπεγχάγη.
Το προσχέδιο διατηρεί πάντως το στόχο για περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας στους 2 βαθμούς Κελσίου από την αρχή της βιομηχανικής επανάστασης έως τα τέλη του αιώνα.
Προβλέπει ακόμα ότι οι ανεπτυγμένες χώρες «θα έπρεπε» να περιορίσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά 80%, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, έως το 2050.
Δεν αναφέρεται όμως σε αριθμητικούς στόχους για μείωση των εκπομπών έως το 2020, ένα βασικό σημείο οποιασδήποτε νέας συμφωνίας.
Τα κυριότερα ζητήματα που εκκρεμούν στην ιστορική Διάσκεψη:
Μία ή δύο συμφωνίες;
Οι αναπτυσσόμενες χώρες ζήτησαν να παραταθεί και μετά το 2012 το Πρωτόκολλο του Κιότο, η προηγούμενη διεθνής συμφωνία κατά της παγκόσμιας θέρμανσης.
Το Πρωτόκολλο θα δέσμευσε για νέες μειώσεις 40 βιομηχανικές χώρες, με την εξαίρεση των ΗΠΑ, ενώ οι φτωχότερες χώρες θα καλύπτονταν από ξεχωριστή συμφωνία, χωρίς δεσμευτική ισχύ.
Στόχοι
Αδιευκρίνιστοι παραμένουν οι μεσοπρόθεσμοι (για το 2020) και οι μακροπρόθεσμοι (για το 2050) στόχοι μείωσης των αερίων του θερμοκηπίου. Για το 2020 η ΕΕ έχει υποσχεθεί μείωση 20-30%, ενώ οι ΗΠΑ μόλις 3-4%. Οι δεσμεύσεις του συνόλου των ανεπτυγμένων χωρών δεν ξεπερνούν την Παρασκευή το 14-18%.
Χρηματοδότηση
Βασικό «αγκάθι» στις διαπραγματεύσεις είναι και το θέμα της οικονομικής βοήθειας που θα χρειαστούν οι αναπτυσσόμενες χώρες προκειμένου να αντιμετωπίσουν την παγκόσμια θέρμανση. Την Πέμπτη οι ΗΠΑ δήλωσαν ότι θα συμμετείχαν σε ένα κοινό σχέδιο για τη διάθεση 100 δισ. δολαρίων ανά έτος έως το 2020.
Αλλές εκκρεμότητες είναι το διεθνές σύστημα παρακολούθησης των μειώσεων από τις αναπτυσσόμενες χώρες, ο ρόλος της αγοράς άνθρακα, η ένταξη των ρύπων της ναυτιλίας, της αεροπλοΐας και της γεωργίας και η χρήση των τεχνολογιών κατακράτησης και αποθήκευσης άνθρακα.
Συνολικά 15.000 σύνεδροι από 193 χώρες απέτυχαν να καταλήξουν σε κοινά αποδεκτές θέσεις
Η τελική διεθνής συμφωνία για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής δεν διαφαίνεται ότι θα οριστικοποιηθεί στην Κοπεγχάγη. Μετά από αλλεπάλληλες συναντήσεις κορυφής παραμένει το κλίμα σύγχυσης και το κέντρο βάρους έχει πλέον μετατοπιστεί στην έκδοση μίας έστω πολιτικής διακήρυξης...
Το παρασκήνιο στην Κοπεγχάγη είναι δραματικό με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα, τις πλέον ρυπογόνες χώρες στον πλανήτη, να κρατούν στην ουσία το «κλειδί» των εξελίξεων.
«Η ΕΕ είναι έτοιμη να συνάψει μια συμφωνία στην Κοπεγχάγη. Αλλά, είναι κυρίως άλλα μπλόκ που λείπουν προς το παρόν. Οι ΗΠΑ έχουν κάνει προσπάθειες. Η Κίνα όχι ακόμη» είπε ο πρωθυπυργός του Βελγίου Ίβ Λετέρμ τονίζοντας: «Ασκούμε όλη την πίεση στην Κίνα».
Οι υψηλές προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν για μία νομικά δεσμευτική συμφωνία έχουν εξανεμιστεί εν μέσω των διαφωνιών ανάμεσα σε Ουάσινγκτον και Πεκίνο και μεταξύ ανεπυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών.
Οι συνομιλίες είναι πυρετώδεις, κυκλοφορούν διαρκώς προσχέδια επί προσχεδίων, όμως έχει καταστεί σαφές πως πλέον η προσπάθεια έχει επικεντρωθεί στο να υπάρξει συμφωνία έστω σε μία γενική πολιτική διακήρυξη.
Το τρίτο προσχέδιο της «Συνθήκης της Κοπεγχάγης», ένα κείμενο τριών σελίδων, ορίζει στόχους για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου τόσο για τις βιομηχανικές (μείωση τουλάχιστον κατά 80% έως το 2050), όσο και για τις αναπτυσσόμενες χώρες.
Επίσης, βάσει των όσων μεταδίδει το Associated Press, επανέρχεται η προθεσμία για τη σύναψη οριστικής συμφωνίας έως τα τέλη του 2010, η οποία είχε απαληφθεί από το προηγούμενο προσχέδιο διακήρυξης που είχε διαρρεύσει νωρίτερα στην Κοπεγχάγη.
Το προσχέδιο διατηρεί πάντως το στόχο για περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας στους 2 βαθμούς Κελσίου από την αρχή της βιομηχανικής επανάστασης έως τα τέλη του αιώνα.
Προβλέπει ακόμα ότι οι ανεπτυγμένες χώρες «θα έπρεπε» να περιορίσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά 80%, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, έως το 2050.
Δεν αναφέρεται όμως σε αριθμητικούς στόχους για μείωση των εκπομπών έως το 2020, ένα βασικό σημείο οποιασδήποτε νέας συμφωνίας.
Τα κυριότερα ζητήματα που εκκρεμούν στην ιστορική Διάσκεψη:
Μία ή δύο συμφωνίες;
Οι αναπτυσσόμενες χώρες ζήτησαν να παραταθεί και μετά το 2012 το Πρωτόκολλο του Κιότο, η προηγούμενη διεθνής συμφωνία κατά της παγκόσμιας θέρμανσης.
Το Πρωτόκολλο θα δέσμευσε για νέες μειώσεις 40 βιομηχανικές χώρες, με την εξαίρεση των ΗΠΑ, ενώ οι φτωχότερες χώρες θα καλύπτονταν από ξεχωριστή συμφωνία, χωρίς δεσμευτική ισχύ.
Στόχοι
Αδιευκρίνιστοι παραμένουν οι μεσοπρόθεσμοι (για το 2020) και οι μακροπρόθεσμοι (για το 2050) στόχοι μείωσης των αερίων του θερμοκηπίου. Για το 2020 η ΕΕ έχει υποσχεθεί μείωση 20-30%, ενώ οι ΗΠΑ μόλις 3-4%. Οι δεσμεύσεις του συνόλου των ανεπτυγμένων χωρών δεν ξεπερνούν την Παρασκευή το 14-18%.
Χρηματοδότηση
Βασικό «αγκάθι» στις διαπραγματεύσεις είναι και το θέμα της οικονομικής βοήθειας που θα χρειαστούν οι αναπτυσσόμενες χώρες προκειμένου να αντιμετωπίσουν την παγκόσμια θέρμανση. Την Πέμπτη οι ΗΠΑ δήλωσαν ότι θα συμμετείχαν σε ένα κοινό σχέδιο για τη διάθεση 100 δισ. δολαρίων ανά έτος έως το 2020.
Αλλές εκκρεμότητες είναι το διεθνές σύστημα παρακολούθησης των μειώσεων από τις αναπτυσσόμενες χώρες, ο ρόλος της αγοράς άνθρακα, η ένταξη των ρύπων της ναυτιλίας, της αεροπλοΐας και της γεωργίας και η χρήση των τεχνολογιών κατακράτησης και αποθήκευσης άνθρακα.
Τελικά λίγο πριν τις 11 το βράδυ έγινε γνωστό ότι οι ανεπτυγμένες και οι αναπτυσσόμενες χώρες κατέληξαν σε «εποικοδομητική συμφωνία», η οποία χαρακτηρίζεται ως ένα σημαντικό πρώτο βήμα, η οποία ενδεχομένως να περιλαμβάνει «κατάλογο εθνικών δράσεων και δεσμεύσεων» όπως αναφέρουν αξιωματούχοι.
Πηγή:ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press
Πηγή:ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press