Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

ΠΟΤΑΜΟΣ ...

Συγκλονιστήκαμε και 'μείς …!
Όχι τόσο για την βία της εξουσίας, αλλά περισσότερο για το θάρρος, την παρρησία, την συγκρότηση και τον ξεκάθαρο λόγο του ανθρώπου που δίνει την συνέντευξη.
Αξίζει πραγματικά να παρακολουθήσετε το παρακάτω video:

Αναδημοσίευση της σημερινής ανάρτησης από το σκακιστικό blog: ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

Τα πρόσωπα της βίας…
Η βία μπορεί να έχει πολλά "πρόσωπα". Τα ζούμε τις τελευταίες ημέρες σε έντονο βαθμό. Στο συγκεκριμένο βίντεο παρακολουθούμε την αστυνομική βία στην Αγγλία ενάντια σε άτομο με ειδικές ανάγκες αλλά και την δημοσιογραφική "βία" που ο δημοσιογράφος παρουσιαστής του BBC ασκεί με το να καπελώνει τις δηλώσεις και τις απαντήσεις του ομιλητή οι οποίες δεν βόλευαν το "σύστημα". Η βία δεν γνωρίζει σύνορα και διαφορές πολιτισμικές, θρησκευτικές, αρχών ή κουλτούρας.
Η βία από όπου και αν προέρχεται και σε όποιον και αν εφαρμόζεται είναι καταδικαστέα.

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ!

Α)
Αναδημοσίευση από σημερινή ανάρτηση στο ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου:  "Οι λέξεις έχουν την δική τους ιστορία"

Το 2015 τι θα πουλήσουμε;

Αναρτήθηκε από τον/την sarant στο 28 Ιουνίου, 2011

Τα οικονομικά δεν είναι το φόρτε μου, τα αντιπαθώ μάλιστα λιγάκι, αν κι εμείς οι μεταφραστές πρέπει να ξέρουμε λίγο απ’ όλα, να είμαστε (ρηχά-ρηχά βεβαίως) ενήμεροι για όλους τους κλάδους. Οπότε, δεν περνιέμαι για ειδικός στα οικονομικά, και γράφω αυτές τις λίγες γραμμές κυρίως για να δώσω έναυσμα σε συζήτηση.
Μου σύστησαν και διάβασα ένα άρθρο του οικονομολόγου Δημήτρη Καζάκη (δεν τον παρακολουθώ συστηματικά), που περιέχει δυο πίνακες, οι οποίοι φαίνεται να είναι παρμένοι από το ίδιο το κείμενο του μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Το λέω αυτό επειδή για τον Καζάκη μπορεί κανείς να έχει πολλές αντιρρήσεις, αλλά τα στοιχεία αυτά, αν δεν κάνω λάθος, είναι επίσημα, δεν είναι δική του επεξεργασία. Λοιπόν, σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, το φετινό δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι 352,4 δις ευρώ (ψηλώνει ο νους με τέτοια νούμερα), ενώ το 2015, εφόσον εφαρμοστεί στο ακέραιο το θηριώδες πρόγραμμα εκποιήσεων και φόρων, και εφόσον δεν συμβεί κάποια απρόοπτη δυσμενής εξέλιξη, και εφόσον όλα πάνε κατ’ ευχήν, θα είναι… 351,4 δις, δηλαδή μόλις 1 δις λιγότερο, ύστερα από θυσίες τεσσάρων ετών!
Ομολογώ ότι το μεσοπρόθεσμο και τον εφαρμοστικό του νόμο δεν είχα την υπομονή ή την επιμέλεια να τα διαβάσω μέχρι τέλους -έριξα μια πρόχειρη ματιά όμως. Και βλέπω ότι για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος για το 2015 πρέπει, πέρα από τα άγρια φορολογικά μέτρα, να πουληθεί σημαντικό τμήμα της δημόσιας περιουσίας’ όχι απλώς αποκρατικοποίηση δημόσιων οργανισμών, αλλά και εκποίηση ακινήτων, συμπεριλαμβανομένου του αιγιαλού της χώρας. Η λογική λέει πως όταν πουλάς κάτι υπό τέτοιες συνθήκες, το δίνεις σε μικρό κλάσμα της αξίας του ή της τιμής που θα έπιανε σε αβίαστη πώληση. Οπότε, δεν είναι άστοχο το επιχείρημα ότι, για να συγκεντρωθούν έσοδα 50 δις από πώληση δημόσιας περιουσίας, θα πρέπει να πωληθεί περιουσία αξίας 100-150 δις.
Και όλα αυτά εφόσον όλα πάνε κατά γράμμα.
Από την άλλη, βλέπω ότι οι εταίροι μας έχουν ήδη αρχίσει να επεξεργάζονται σχέδιο χρηματοδότησης για την περίπτωση που δεν ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο -άρα, το δίλημμα “μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία” (μεσοπρόθεσμο ή τανκς, σύμφωνα με τον εγγονό του δικτάτορα) δεν ισχύει απαραίτητα.
Και καλά -θα πουλήσουμε το Ελληνικό για τους τόκους τριών μηνών, τον ΟΠΑΠ για τους τόκους δύο μηνών, μια πιατέλα φιλέτα γης για τους τόκους ενός μηνός…. όταν περάσει η τετραετία, όταν έρθει το 2015 και το χρέος σου εξακολουθεί να είναι 351 δις -γιατί τόσο θα είναι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του μεσοπρόθεσμου -και εφόσον όλα πάνε καλά!-, τότε, το 2015, τι θα πουλήσουμε;
Γι’ αυτό σκέφτομαι και λέω πως είναι καλύτερο να καταψηφιστεί αυτό το απαράδεκτο μεσοπρόθεσμο.


Β)
Από στοιχεία που μου έστειλε πρόσφατα ένας φίλος:

Ρίξτε απλά μια ματιά στους πίνακες.

Ειναι η Ελλάδα η πιο προβληματική οικονομία της Ευρωζώνης;
Δεν είναι, όπως και να το διαβάσεις!

κάντε κλικ στις εικόνες για καλύτερο διάβασμα










Ειναι η Ελλάδα η πιο υπερχρεωμένη χώρα στην Ευρώπη η στον κόσμο ανάλογα με το μέγεθός της όπως προσπαθούν να μας πείσουν εδώ κι ενα χρόνο;
Φυσικά όχι.


Είναι στις πρώτες θέσεις στον ιδιωτικό δανεισμό (που δεν αφορά στον δανεισμό των νοικοκυριών αλλά των ιδ.επιχειρήσεων);
Προς Θεού όχι!





















Ειμαστε πρωταθλητές σε δημόσιες δαπάνες; δαπάνες μισθών στο δημόσιο; κοινωνικές δαπάνες;δημόσιες δαπάνες για αγαθά και υπηρεσίες;
Σε καμμία περίπτωση!

Έχουμε τους περισσότερους δημόσιους υπαλλήλους στην Ευρώπη, ένα τερατώδες όπως μας λένε δημόσιο δηλαδή;
Ρίξτε άλλη μια ματιά: (τα στοιχεία από Internation al Labor Organization/Public Sector Employment)
Σουηδία (2006): 33.8%            
Δανία (2008): 32.3%
Γαλλία (2006): 29%                  
Ολλανδία (2007): 27%
Φινλανδία (2006): 26.8%        
ΕΛΛΑΔΑ (2008): 22.3%
Μ. Βρετανία (2006): 20.2%     
Καναδάς (2008): 20% 
Αμερική (2008): 16.4%            
Ισπανία (2008): 14.6%
Ιταλία (2007): 14.4%,              
Γερμανία (2007): 14.3%





















Είμαστε από τις χώρες με τους ψηλότερους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα ;
Η ερώτηση μόνο γέλιο προκαλεί.
Είμασταν 15οι στην παλιά Ευρώπη με την Πορτογαλία μόνο κάτω από εμάς!

Μήπως είμαστε όμως η χώρα με τα ακριβώτερα καταναλωτικά προιόντα πρώτης ανάγκης (τρόφιμα κλπ.);
Δυστυχώς ναι!
Παρ' όλα αυτα κάποιοι ακόμα εξακολουθούν να ρίχνουν τα βάρη και τις ευθύνες σε αυτούς που πληρώνουν την κρίση και όχι σε αυτούς που κερδίζουν από αυτήν.

Εχουμε μπεί σε βαθειά ύφεση;
Δυστυχώς ναι εξ αιτίας και της χαμηλής παραγωγικότητας της χώρας μας για την οποία δεν έχουμε φυσικά το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης, αλλά κυρίως λόγω των μέτρων σωτηρίας από την κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ.
Ο τρόπος που επιλέχτηκε για την αντιμετώπιση της ύφεσης ήταν η βαθύτερη ύφεση!

Για του λόγου το αληθές δείτε και μερικούς άλλους πίνακες:


































Πως λοιπόν βρέθηκε η Ελλάδα πρώτη-πρώτη στο στόχαστρο κι έγινε το πειραματόζωο της δυναστείας των αγορών;
Τι στο καλό αθλιότητα, γκαιμπελισμός , μανία ψεύδους και αισχρής προπαγάνδας εναντίον του λαού και των εργαζόμενων είναι αυτό που συμβαίνει; Και μάλιστα από αυτούς που εκλέχτηκαν για να μας "σώσουν"!
Πόσα αισχρά ψέμματα, ανακρίβειες, διαστροφές της αλήθειας χωρίς στοιχεία κλπ θα δεχτούμε ακόμα;
Τι θα γινόταν άραγε αν αντί για τη φοβερή καθημερινή προπαγάνδα/πλύση εγκεφάλου από υπουργούς, κυβερνητικούς παράγοντες και πλήθος αδιάβαστων "ειδικών", τα ΜΜΕ παρουσίαζαν τα πραγματικά στοιχεία που απλοί θνητοί, μπλόγκερς η ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι βρίσκουν με ευκολία στο CIA Factbook, στα site του ΟΟΣΑ, της ΕΣΥΕ και αλλού;
Πόσες εβδομάδες θα άντεχε μια κυβέρνηση που βασίζεται στον εκβιασμό και τα ψεύτικα στοιχεία, αν μας έλεγαν καθημερινά ποια είναι η πραγματικότητα με την ίδια ένταση που προσπαθούν να την διαστρέψουν;

Ας πάρουμε λοιπόν τη ζωή μας στα χέρια μας. Ας ψάξουμε, ας ανακαλύψουμε, ας μάθουμε, ας αντισταθούμε!
Ας προσπαθήσουμε να διορθώσουμε και τα ελαττώματά μας: την αδιαφορία μας για τα κοινά, τον ατομικισμό, τους εγωϊσμούς μας.

Να πάρουμε πίσω ότι είναι δικό μας!
Με κάθε τρόπο!

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ...

Tου κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνου,
  και του τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνου
και του καιρού τα πράματα, που αναπαημό δεν έχου,
  μα στο καλό κ' εις το κακό περιπατούν και τρέχου,
και των αρμάτω οι ταραχές, όχθρητες, και τα βάρη,          5
  του έρωτος οι μπόρεσες και τση φιλιάς η χάρη,
αυτάνα μ' εκινήσασι τη σήμερον ημέρα
  ν' αναθιβάλω και να πω τά κάμαν και τά φέρα
'ς μιάν κόρη κ' έναν άγουρο, που μπερδευτήκα ομάδι
  σε μιά φιλιάν αμάλαγη με δίχως ασκημάδι.                   10
Κι όποιος του πόθου δούλεψε εισέ καιρόν κιανένα,
  ας έρθει να τ' αφουκραστεί ό,τ' είν' εδώ γραμμένα,
να πάρει ξόμπλι κι αρμηνειά, βαθιά να θεμελιώνη
  πάντα σ' αμάλαγη φιλιά, οπού να μη κομπώνη.
Γιατί όποιος δίχως πιβουλιά τον πόθον του ξετρέχει,  15
εις την αρχή ά βασανιστή, καλό το τέλος έχει.


Ιδιαίτερα χαρούμενοι σήμερα που ο Δημήτρης Μπούζας είναι πλέον μαθητής του πειραματικού Γυμνασίου της "Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης" μετά από την μεγάλη εύνοια της τύχης να κληρωθεί στους 36 "τυχερούς" από 199 υποψηφίους.
Η Ευαγγελική υπήρξε επίσης και δικό μου σχολείο εισαχθείς (μετά από δυσκολότατες εξετάσεις) στην Α' Γυμνασίου της "ΠΡΟΤΥΠΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ" (το τότε επίσημο όνομα της Ευαγγελικής)  παρακολουθώντας το Γυμνάσιο και στο Λύκειο την περίοδο 1972-1978, τότε που μαθαίναμε γράμματα, τότε που το αριστείο ήταν το ζητούμενο και όχι αποφευκταίο όπως κατήντησε να είναι στους δίσεκτους σημερινούς καιρούς μας.
Ελπίζοντες επιτέλους κάτι να αλλάξει στην εκπαίδευση προς το καλύτερο για το καλό των παιδιών μας, ευχόμαστε σε όλα τα παιδιά του σκακιστικού τμήματος υγεία, καλή πρόοδο και επιτυχία στους ατομικούς στόχους του καθενός.

Αναδημοσιεύουμε δύο αναρτήσεις του παρόντος ιστολόγιο για την Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης με ημερομηνίες 21.9.2009 και 5.11.2009, το σχολείο των χαμένων πατρίδων, που όμως αναβίωσε και μακροημερεύει με επιτυχία στην Νέα Σμύρνη και στις μέρες μας.
Στο παρόν ιστολόγιο που είναι πολύ ευαίσθητο σε θέματα εκπαίδευσης των παιδιών μας, έχουν δημοσιευτεί μέχρι σήμερα 14 σχετικές αναρτήσεις για τις οποίες θα ήταν χρήσιμο και ευχάριστο να ενημερωθείτε: εδώ


Ανάρτηση της 21ης Σεπτεμβρίου 2009:
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ
Το κείμενο που ακολουθεί στηρίζεται εξ ολοκλήρου σε εκτενέστερο κείμενο για την ιστορία της σχολής που συνέγραψε ο Δρ Κλασικής Φιλολογίας Αθανάσιος Φραγκούλης τ. καθηγητής της Σχολής.

Η Επανάσταση του 1821 υπήρξε αποτέλεσμα μακροχρόνιας καλλιέργειας της εθνικής συνείδησης η οποία οφείλεται και στα σχολεία που κατά τον 17ο αι. αρχίζουν να αναφαίνονται σε διάφορες πόλεις του ευρύτερου ελλαδικού χώρου, συντηρούμενα από τις ελληνικές κοινότητες. Οι Έλληνες είχαν κάνει συνείδηση αυτό που είπε αργότερα ο Ρήγας, ότι δηλαδή « εκ των γραμμάτων γεννάται η προκοπή, με την οποία λάμπουν ελεύθερα τα έθνη». Ανάμεσα στις πιο περίφημες για την προσφορά τους στo 'Eθνος σχολές είναι και η Ευαγγελική Σχολή.









 Στυπόχαρτο, μελανοδοχείο, πλάκα γραφής και κονδύλι

Στις απαρχές της Σχολής βρίσκεται το Παλαιό Σχολείο στο οποίο δίδαξε ο Αδαμάντιος Ρύσιος, πάππος του Αδάμ. Κοραή. Το 1717, ο Μητροπολίτης Σμύρνης Ανανίας πήρε την πρωτοβουλία επανίδρυσης του και στις 22 Ιουνίου 1733 ετέθη υπό την προστασία της αγγλικής κυβέρνησης. Αργότερα αφιερώθηκε «εις τον Υιόν του θεού, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν» ως «Σχολείον των Ευαγγελικών του εντολών και φροντιστήριον πάντων των ελληνικών μαθημάτων». Αργότερα η Σχολή ονομάστηκε «Ευαγγελικόν Φροντιστήριον» και τελικά επικράτησε η ονομασία Ευαγγελική Σχολή.
Η Σχολή είχε αρχικά θρησκευτικό χαρακτήρα που διατηρήθηκε έως το 1810 οπότε κλήθηκε ο περιώνυμος Θεόφιλος Καΐρης από την Άνδρο για να διδάξει φιλοσοφία και μαθηματικά. Ο θρησκευτικός χαρακτήρας της σχολής καταργήθηκε αργότερα το 1828 επί διευθύνσεως του Αβραμίου Ομηρόλη. Επί της εποχής του η Ευαγγελική Σχολή έφθασε σε τελειότητα σπάνια για εκπαιδευτικό ίδρυμα.
Η Σχολή καταστράφηκε το 1842 από μια μεγάλη πυρκαϊά και παναλειτουργεί το 1843. Αξιόλογοι διευθυντές φροντίζουν την πνευματική ανύψωση της και την αύξηση του κύρους της. Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν ήταν διευθυντής ο Κωνσταντίνος Ξανθόπουλος (ανέλαβε το 1861) οι απόφοιτοι της Σχολής εγγράφονταν χωρίς εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Επί διευθύνσεως του Γ. Σωτηρίου η διδασκαλία βελτιώνεται, οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς διδάσκονται αρτιότερα, το πρόγραμμα των μαθημάτων συμπληρώνεται, εισάγεται η διδασκαλία της μηχανικής και εξοπλίζεται το σχολείο με εποπτικά μέσα και όργανα για την διδασκαλία των νεότερων κατακτήσεων της επιστήμης, ιδρύεται Εμπορική Σχολή, ως τμήμα της Ευαγγελικής Σχολής, και 3τάξιο Διδασκαλείο για τη μόρφωση δημοδιδασκάλων.

To κτίριο όπου επρόκειτο να εγκατασταθεί η Ευαγγελική Σχολή το 1922

Μέχρι το 1914 η Σχολή ήκμαζε και συγκέντρωνε μαθητές από όλη τη Μ. Ασία και τα νησιά των μικρασιατικών ακτών. Το 1918 ανατίθενται τα καθήκοντα του Διευθυντή στον Νικ. Λιθοξόο που έμελλε να είναι και ο τελευταίος Διευθυντής της Σχολής. Αυτός, με άριστη επιστημονική κατάρτιση και παιδαγωγική μόρφωση με μεταπτυχιακές σπουδές στα πανεπιστήμια της Ελβετίας και της Γερμανίας, επιδόθηκε με μεγάλο ζήλο στη βελτίωση της λειτουργίας της Σχολής. Εισήγαγε ριζικές μεταρρυθμίσεις στα αναλυτικά προγράμματα, τους κύκλους μαθημάτων και το σύστημα των εξετάσεων και έκανε τη Σχολή να αποδώσει πλούσιους καρπούς.
Πολλοί παράγοντες συνέβαλαν στην αύξηση του κύρους της παλαιάς εκείνης Σχολής και την εξάπλωση της φήμης της. Εκείνο όμως που συνέβαλε κυρίως στις υψηλές της επιδόσεις ήταν το προσωπικό της Σχολής. Καθηγητές εκλέγονταν οι διαπρεπέστεροι λόγιοι, παιδαγωγοί, επιστήμονες και ενθουσιώδεις λειτουργοί της παιδείας. Χάρις στο διδακτικό προσωπικό αποφοιτούσαν νέοι με ολοκληρωμένη και τέλεια μόρφωση. Σε αυτήν φοίτησαν ο Αδάμ. Κοραής, ο εθνομάρτυρας Γρηγόριος ο Ε', Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης, ο ποιητής Ηλίας Τανταλίδης, ο ιστορικός Παύλος Καρολίδης, ο αρχιστράτηγος Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, ο λογογράφος Στέφανος Ξένος, ο ποιητής Στέλιος Σπεράντζας, ο πασίγνωστος εφοπλιστής Αριστ. Ωνάσης, ο μουσικός και ακαδημαϊκός Μανώλης Καλομοίρης. Αλλά και αναρίθμητοι άλλοι που αναδείχτηκαν ως λόγιοι, επιστήμονες, κληρικοί, καλλιτέχνες και επιχειρηματίες που βοήθησαν την κοινωνία στην οποία έζησαν και τίμησαν με τον καλύτερο τρόπο το ελληνικό έθνος και την πνευματική τους μητέρα, την Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης.
Η λαμπρή αυτή εποχή ήταν πεπρωμένο να είναι και η τελευταία. Το 1922 η μεγάλη πυρκαϊά που αποτέφρωσε το μεγαλύτερο μέρος της Σμύρνης κατέστρεψε το κτήριο της Ευαγγελικής Σχολής.

Το 1934 στη Νέα Σμύρνη πλέον λειτουργούσε παράρτημα του Γυμνασίου Καλλιθέας. Σις 31.7.1934 με Π. Δ. ιδρύθηκε Μεικτό Γυμνάσιο που εγκαταστάθηκε το Μάρτιο του 1935 σε μισθωμένο οίκημα στην κεντρική πλατεία. Το οίκημα αυτό είχε δύο ορόφους στους οποίους το 1937 προστέθηκε και τρίτος. Η χρήση των κτηριακών αυτών εγκαταστάσεων άρχισε στις 18.1.1935 αλλά τα επίσημα εγκαίνια έγιναν στις 7.4.1935 με μεγάλη επισημότητα. Τότε έγινε και η αποκάλυψη της επιγραφής «Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης 1717-1934». Τα εγκαίνια αυτά αποτελούν ουσιαστικά το πανηγυρικό γεγονός της επανίδρυσης της Ευαγγελικής Σχολής. Παρόλα αυτά το Γυμνάσιο δεν ονομαζόταν επίσημα έτσι. Η Εφορευτική Επιτροπή του Γυμνασίου με πολλές παραστάσεις στον Υπουργό Παιδείας ζήτησε την άδεια να ονομαστεί το Γυμνάσιο Νέας Σμύρνης «Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης» σε ανάμνηση και συνέχιση του εθνικού έργου της παλαιάς εκείνης Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης, που γαλούχησε και διαπαιδαγώγησε τόσες χιλιάδες Ελλήνων για 250 ολόκληρα χρόνια. Ο Υπουργός Παιδείας αντέτασσε την απαγόρευση από το νόμο της χορήγησης του δικαιώματος ονοματοθεσίας σε οποιοδήποτε δημόσιο κρατικό Γυμνάσιο, αν αυτό δεν αποκτούσε ιδιόκτητο κτήριο. Η μετονομασία επιτεύχθηκε με το από 6.4.1935 ΒΔ «Περί ονομασίας του Γυμνασίου Νέας Σμύρνης σε Γυμνάσιο Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης» (ΦΕΚ 177/1935). Το 1946 ιδρύθηκε το Γυμνάσιο θηλέων Νέας Σμύρνης, οπότε η Ευαγγελική Σχολή έπαυσε πλέον να λειτουργεί ως μεικτό Γυμνάσιο και έμεινε καθαρά Γυμνάσιο Αρρένων, όπως ήταν η Παλαιά Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης. Το 1943 η Σχολή διαιρέθηκε σε κλασικό και πρακτικό λύκειο, ενώ το 1971 συστάθηκε νέο Πρότυπο Γυμνάσιο η «Ευαγγελική Σχολή» με παράλληλη ίδρυση Γυμνασίου Αρρένων Νέας Σμύρνης. Από τότε η Ευαγγελική Σχολή συνεχίζει το έργο της.
H Σχολή στην Πλατεία Ν. Σμύρνης


Άποψη του σημερινού κτηρίου της Σχολής στην οδό Λέσβου




Ανάρτηση της 5ης Νοεμβρίου 2009:
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΣΜΥΡΝΗΣ
Πίσω από το Μητροπολιτικό μέγαρο ηβρισκούντανε ο βερχανές τση περίφημης Ευαγγελικής Σχολής. Η μια πόρτα του ήβγαινε στα Γυαλιάδικα, η άλλη στο δρόμο τ’ Άη Γιωργιού. Από μια δίοδο πέρναγες από τον αυλόγυρο τση Άγια Φωτεινής στο βερχανέ τση Ευαγγελικής. Οι τάξεις τση Σχολής βρισκόντουστε στον δεύτερο όροφο. Τα ισόγεια ήτανε ούλο μαγαζιά, βιβλιοπωλεία, μυροπωλεία, αποθήκες λογιώ λογιώ. Η Σχολή είχε δυο πτέρυγες οι οποίες στη μέση του βερχανέ ενωνώντουστε με μια κάμαρα. Είχε δυο μαρμαρένιες σκάλες που ανεβαίνανε απάνω. Η μισή μεσημβρινή πτέρυγα ήτανε το γυμνάσιο, η άλλη μισή τα γραφεία, το εφορείο και το Αρχαιολογικό Μουσείο. Η Βορεινή πτέρυγα είχε τις τάξεις της Εμπορικής Σχολής, το Γυμνασιαρχείο, τα εργαστήρια φυσικής και χημείας, το εργαστήριο της Ζωγραφικής και την πλούσια βιβλιοθήκη της Σχολής. Ο χώρος που ένωνε τις δυο πτέρυγες σαν γέφυρα είχε την μεγάλη αίθουσα συγκεντρώσεως που ήτανε κρεμασμένες οι προσωπογραφίες των ιδρυτών και των ευεργετών της Σχολής.
Μόλις ανέβαινες τη σκάλα κι έμπαινες μέσα, ξέκοβες από τον άλλο κόσμο και βρισκόσουνα στην ατμόσφαιρα της Ελλάδας της κλασικής και της νεώτερης. Οι καθηγητές της Ευαγγελικής ήτανε σοφοί άνθρωποι και πατρικοί στην συμπεριφορά τους προς τα παιδιά. Όλοι δουλεύανε συνειδητά για ένα ιδανικό, να εξυψώσουνε το Έθνος, να το αναμορφώσουνε για να γίνη και πάλι το φως της ανθρωπότητας όπως ήτανε στην αρχαιότητα. Ας μνημονέψωμε τα ονόματά τους μαζί με την ευγνωμοσύνη μας. Όταν τελείωνε η τάξη μας Γυμνασιάρχης ήτανε ο Νικ. Λιθοξόος, ένας πράος και πολιτισμένος άνθρωπος που χρημάτισε Γυμνασιάρχης στην Τραπεζούντα. Ένας από τους σοφώτερους καθηγητές μας ήτανε ο Δημ. Χαμουδόπουλος, φιλόλογος, γιομάτος αποστολικόν ενθουσιασμό για την Ελληνική παιδεία. Στη διάρκεια του πολέμου έκανε διαλέξεις σε φιλόξενα σπήτια, που μαζευόντουστε φιλομαθείς νέοι, για την Ελληνική ποίηση κι έκανε ανάλυση των ποιημάτων του Παλαμά, του Κάλβου, του Σολωμού και άλλων Νεοελλήνων ποιητών.
Άλλοι καθηγητές μας ήτανε οι φιλόλογοι Ν. Καπνάς, ο Παρασκευαΐδης, ο Μοσχόπουλος, ο Αϊβαλιώτης Καραμπλιάς, ο Κωνσταντινίδης, ο Αρώνης, ο Γαρύφαλος, ο Νικολάου μαθηματικοί. Φυσικοί ο Βουτζαδόπουλος, ο Χαραλαμπίδης. Της γυμναστικής ο Ιατρίδης και ο Λεωνίδου. Σχέδιο διδάξανε ο αρχιτέκτονας Λιγνάδης και ο Τσουρουκτσόγλου, ο Βιτάλης γαλλικά, ο Γαρουφαλίδης, ο Βουδούρογλου, ο Τουρκοκρητικός Μιδάτ αφέντης, ο Ιατρίδης τούρκικα. Θρησκευτικά ο διάκος Ορφανίδης που τον σφάξανε οι Τούρκοι και τόνε πετάξανε σ’ ένα πηγάδι. Πριν από τον Λιθοξόο χρηματίσανε γυμνασιάρχες ο Κωνσταντινίδης και ο Στυλιανόπουλος, σπουδασμένος στη Γερμανία με κάποιαν πρωσσική συμπεριφορά στους μαθητές του.
Καθηγητής της Μουσικής ήτανε ο Δήμος Μιλανάκης, σπουδασμένος στο Παρίσι, ένας από τους λίγους πνευματικούς ανθρώπους τση Σμύρνης. Έγραψε πολλά έργα καθώς και λειτουργίες. Τον καιρό του πολέμου είχε καταρτίση μια χορωδία κι ηψέλνανε στις εκκλησίες την Κυριακή το πρωί. Η αμοιβή της χορωδίας ήτανε από ένα πιάτο λουκουμάδες σε κάθε μέλος της που τις σερβίρανε μετά τη λειτουργία στο εφορείο.
Η Σχολή είχε και διδασκαλείο. Η επίδρασή της ξαπλωνότανε σ’ όλη την Ανατολή. Ήτανε κάτω από την Αγγλική προστασία, θωρακισμένη από την αυθαίρετη επέμβαση των Τούρκων. Οι δάσκαλοι που βγαίνανε απ’ αυτήν πηγαίνανε στα βάθη της Ανατολής και ξυπνάγανε στους Χριστιανικούς λαούς το εθνικό τους αίσθημα που κρυβότανε μέσα τους σαν τη σπίθα στη στάχτη. Μαθαίνανε στους τουρκόφωνους Χριστιανούς τα Ελληνικά που τα είχανε λησμονημένα από αιώνες. Τ’ ακούγανε μόνο στις εκκλησιές αλλά δεν τα καταλαβαίνανε. Η Ευαγγελική Σχολή ήτανε το κέντρο της αναγέννησης του Γένους.
Απέναντι από την ανατολικήν είσοδο του βερχανέ της Σχολής βρισκότανε ο τόπος του σπιτιού που γεννήθηκεν ο Αδαμάντιος Κοραής. Αλλά είχε πια γκρεμιστή και στη θέση του ήτανε μαγαζιά.
Το καλοκαίρι του 1915 τελείωσα το δημοτικό της Χατζηαντωνείου Αστικής Σχολής και μπήκα στην πρώτη Γυμνασίου της Ευαγγελικής, την οποίαν τελείωσα το 1920.
Απόσπασμα από το βιβλίο: Ν. Kαρτσωνάκης-Nάκης, Θυμάμαι τη Σμύρνη, Tο Eλληνικό Bιβλίο, 1972

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΕΞΑΣΚΗΣΗ


5. Τριγωνισμός
Συμβαίνει αρκετές φορές σε παρτίδες ενώ έχουμε την κίνηση να επιθυμούμε να είχε την κίνηση ο αντίπαλός μας διότι τότε είτε θα έχανε αμέσως είτε έχουμε κερδισμένη θέση.
Θα ήταν παραγματικά λοιπόν καλό για μας εάν με τις ακόλουθες κινήσεις μας θα μπορούσαμε να εξαναγκάσουμε τον αντίπαλό μας να παίξει τέτοιες (αναγκαστικές) κινήσεις που είτε χάνει αμέσως είτε να δημιουργήσουμε την ίδια θέση αλλά να είναι η σειρά του να παίξει.
Εδώ είναι που ο "τριγωνισμός" του τίτλου μπορεί να εφαρμοσθεί. Ο τριγωνισμός είναι η κίνηση του Βασιλιά μας σε τρίγωνο έτσι ώστε να φθάσουμε μετά από λίγες κινήσεις στην ίδια ακριβώς θέση με αυτή που ξεκινήσαμε να εφαρμόσουμε τον τριγωνισμό, αλλά, με την υποχρέωση του αντιπάλου μας πλέον να παίξει (διότι είναι η σειρά του να παίξει).
Πολλές παρτίδες κερδίζονται, αλλά και πολλές χάνονται εξαιτίας της λάθος εφαρμογής του "τριγωνισμού". Διότι όταν υπολογίζουμε (μετράμε) τις ακόλουθες κινήσεις μας και του αντιπάλου μας είναι πολύ σημαντικό να διαπιστώνουμε μήπως με κάποια κίνησή μας ο αντίπαλος μπορεί να αλλάξει την πορεία του "τριγωνισμού" (κάνοντας και αυτός τριγωνισμό) προς όφελός του.

Δείτε το ακόλουθο video για τον τριγωνισμό (triangulation) στα φινάλε:

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

ΚΑΠΟΙΑ ΜΑΝΑ ΑΝΑΣΤΕΝΑΖΕΙ

Στίχοι: Μπάμπης Μπακάλης
Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης
Πρώτη εκτέλεση: Ντούο Χάρμα

Ο πρώτος δίσκος του «Κάποια μάνα αναστενάζει» (Συνεργασία των Μπακάλη-Τσιτσάνη) το 1947 ήταν για πολύ καιρό απαγορευμένος. Τραγουδούν: Στέλλα Χασκίλ, Βασίλης Τσιτσάνης και Μάρκος Βαμβακάρης
Βέβαια η εκτέλεση του τραγουδιού σε δίσκο με τη φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου έχει μείνει διαχρονική. 
Η πρώτη του αρχική εκδοχή του ήταν μάλλον το «Ζητά να μάθει αν ζει ο γιος της» που τροποποιήθηκε στον γνωστό τίτλο, αλλά που το κυκλοφόρησε τελικά ο Μπάμπης Μπακάλης με τον αρχικό το 1949 - 1950 με τη Στέλλα Χασκίλ και τον Τάκη Μπίνη.
Πάντως, την τελική διαμόρφωση των στίχων την οφείλουμε στον Βασίλη Τσιτσάνη.
Ο ίδιος ο Τσιτσάνης έλεγε για το «Κάποια μάνα αναστενάζει» ότι:
« Η σειρά, η ουρά των μανάδων από την οδό Λυκούργου, όπου ήταν το πρατήριο της Κολούμπια, έφτανε μέχρι την Ομόνοια. Ουδείς δίσκος, ούτε από συλλέκτες, ευρέθη σε καλή κατάσταση από τους 35.000-40.000 που έχουν πουληθεί. Όλοι είναι καταφαγωμένοι. Γι αυτό ειδικά το τραγούδι πρέπει να πω ότι από μουσικής πλευράς το θεωρώ από τις κορυφαίες μουσικές μου συνθέσεις». Κάποιες φορές μάλιστα οι αριστεροί αλλάζουν τη στροφή που λέει «(...) ο λεβέντης να γυρίσει από τη μαύρη ξενιτιά» και την κάνουν «(...) ο λεβέντης να γυρίσει από τη μαύρη Ικαριά».

Κάποια μάνα αναστενάζει
Στίχοι: Μπάμπης Μπακάλης
Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης

Κάποια μάνα αναστενάζει
μέρα νύχτα ανησυχεί
το παιδί της περιμένει
που έχει χρόνια να το δει

Μέσα στην απελπισιά της
κάποιος την πληροφορεί
ότι ζει το παλικάρι
και οπωσδήποτε θα ΄ρθει

Με υπομονή προσμένει
και λαχτάρα στην καρδιά
ο λεβέντης να γυρίσει
απ' τη μαύρη ξενιτιά



Χασκήλ Σ. ,Τσιτσάνης Β. , Βαμβακάρης Μ. , 1947


Σωτηρία Μπέλλου


Βαγγέλης Περπινιάδης


Στέλιος Καζαντζίδης


Γιώργος Νταλάρας

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΖΕΙΣ

Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

ΘΕΑΤΡΙΝΟΙ, Μ.Α.














ΘΕΑΤΡΙΝΟΙ, Μ.Α.
Στήνουμε θέατρα καὶ τὰ χαλνοῦμε
ὅπου σταθοῦμε κι ὅπου βρεθοῦμε
στήνουμε θέατρα καὶ σκηνικά,
ὅμως ἡ μοίρα μας πάντα νικᾶ

Καὶ τὰ σαρώνει καὶ μᾶς σαρώνει
καὶ τοὺς θεατρίνους καὶ τὸ θεατρώνη
ὑποβολέα καὶ μουσικοὺς
στοὺς πέντε ἀνέμους τοὺς βιαστικούς.

Σάρκες, λινάτσες, ξύλα, φτιασίδια,
ρίμες αἰσθήματα, πέπλα στολίδια,
μάσκες, λιογέρματα, γόοι καὶ κραυγὲς
κι ἐπιφωνήματα καὶ χαραυγὲς

ριγμένα ἀνάκατα μαζὶ μ᾿ ἐμᾶς
(πές μου ποῦ πᾶμε; πές μου ποῦ πᾶς;)
Πάνω ἀπ᾿ τὸ δέρμα μας γυμνὰ τὰ νεῦρα
σὰν τὶς λουρίδες ὀνάγρου ἢ ζέβρα

γυμνὰ κι ἀνάερα, στεγνὰ στὴν κάψα
(πότε μᾶς γέννησαν; πότε μᾶς θάψαν!)
Καὶ τεντωμένα σὰν τὶς χορδὲς
μιᾶς λύρας ποὺ ὁλοένα βουίζει. Δὲς

καὶ τὴν καρδιά μας'  ἕνα σφουγγάρι,
στὸ δρόμο σέρνεται καὶ στὸ παζάρι
πίνοντας τὸ αἷμα καὶ τὴ χολὴ
καὶ τοῦ τετράρχη καὶ τοῦ ληστῆ.

Μέση Ανατολή, Αύγουστος '43

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Η ΜΙΚΡΗ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΣΑ

Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο: ksipnistere.blogspot.com


 Παραλλαγή από το  αγγλικό παιδικό παραμύθι : 
"The little red hen."








Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια μικρή κόκκινη κλώσσα, που σκάλιζε το χώμα στη φάρμα που ζούσε, μέχρι που ανακάλυψε μερικούς σπόρους σιταριού. Φώναξε τότε τους γείτονές της και  τους είπε:

'Αν φυτέψουμε αυτούς τους σπόρους, θα μπορέσουμε να έχουμε ψωμί να φάμε. 
Ποιος θα με βοηθήσει στο όργωμα και στο φύτεμα;': Ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσσα.
'Όχι εγώ', είπε η αγελάδα, 'τέλειωσε το ωράριο μου'.
'Όχι εγώ', είπε η πάπια, 'σήμερα έχω ημιαργία'.
'Όχι εγώ', είπε το γουρούνι, 'έχω πάρει άδεια αιμοδοσίας'.
'Όχι εγώ', είπε η χήνα, 'ψάχνω για δουλειά'.

'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσσα. Κι έτσι κι έκανε. Όργωσε το χωράφι, φύτεψε τους σπόρους, πότισε το χωράφι, το σιτάρι ψήλωσε κι ωρίμασε, που έγινε ψηλό και ολόχρυσο. 'Ποιος θα με βοηθήσει να θερίσω το σιτάρι;' Ρώτησε τότε η μικρή κόκκινη κλώσσα.
'Όχι εγώ', είπε η πάπια, 'σήμερα κάνω στάση εργασίας.'
'Όχι εγώ, είναι εκτός της ειδικότητας μου', είπε το γουρούνι.
'Όχι εγώ, θα χάσω την αρχαιότητά μου', είπε η αγελάδα.
'Όχι εγώ, θα χάσω το επίδομα ανεργίας', είπε η χήνα.
'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσσα. Κι έτσι κι έκανε. Θέρισε το σιτάρι, έφτιαξε το αλεύρι και έφτασε επιτέλους η ώρα να φτιαχτεί το ψωμί. 'Ποιος θα με βοηθήσει να ζυμώσω το ψωμί;' ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσα.
'Όχι εγώ, θα ήταν υπερωρία αν σε βοηθούσα', είπε η αγελάδα.
'Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα της έγκαιρης προσέλευσης', είπε η πάπια.
'Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα ωρίμανσης, είπε το γουρούνι.
'Όχι εγώ, θα ήτανε ρατσιστικό να ήμουν εγώ η μόνος βοηθός', είπε η χήνα.
'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσσα. Ζύμωσε κι έψησε πέντε φρατζόλες. Μύρισε όμορφα το φρεσκοψημένο ψωμί, σε όλη η φάρμα και τότε μαζεύτηκαν όλα τα ζώα. Όλα θέλανε - για την ακρίβεια απαιτούσανε -, μερίδιο απ' το ψωμί. Αλλά η μικρή κόκκινη κλώσσα είπε, 'Όχι, μπορώ να φάω και τις πέντε φρατζόλες μοναχή μου'.
'Αίσχος - Κερδοσκοπία!', φώναξε η αγελάδα.
'Καπιταλιστική βδέλλα!', ούρλιαξε η πάπια.
'Απαιτώ ίσα δικαιώματα!', διαμαρτυρήθηκε η χήνα.
Και το γουρούνι, απλώς γρύλισε, καθώς βαρέθηκε να κάνει κάτι παραπάνω.
Και γράψανε σε πλακάτ 'Αδικία', 'Η μικρή κόκκινη κλώσα να φορολογηθεί', 'Να κρατικοποιηθεί το ψωμί', 'Τα πεινασμένα ζώα έχουν δίκιο', 'Νόμος είναι το δίκιο του γουρουνιού' και κάνανε πορεία γύρω - γύρω από τη μικρή κόκκινη κλώσα φωνάζοντας διάφορα συνθήματα.
Τότε ήρθε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης και είπε στη μικρή κόκκινη κλώσσα. 'Δε πρέπει να είσαι τόσο άπληστη, δεν μπορείς να το φας μόνη σου'.
'Μα εγώ δούλεψα μόνη μου, για να φτιαχτεί αυτό το ψωμί, κανένας άλλος δεν με βοήθησε', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. 'Ολομόναχη μου, τα έκανα όλα.'
'Ακριβώς', είπε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης. 'Αυτή είναι η ομορφιά της ελεύθερης αγοράς. Καθένας μπορεί να δουλεύει όσο θέλει. Αλλά, με τους σύγχρονους κρατικούς κανονισμούς, το ψωμί θα πρέπει να μοιραστεί σε όλα τα ζώα και η εσύ μικρή κόκκινη κλώσα, θα πρέπει να δώσεις φόρο την μισή φρατζόλα ψωμιού στο κράτος, να πληρώσεις ακόμα φόρο ακίνητης περιουσίας για το χωράφι που όργωσες, να πληρώσεις για να δημοσιεύσεις στις εφημερίδες φωτογραφίες του ψωμιού που έψησες και να πληρώσεις εισφορές στα ταμεία των αγροτών, των μυλωνάδων και αρτοποιών, οπότε θα σου μείνει το ένα τέταρτο της φρατζόλας. Τι νομίζεις δηλαδή, ότι εσύ θα τρως και οι άλλοι θα πεινάνε;'

Και έζησε η μικρή κόκκινη κλώσσα καλά -με το ένα τέταρτο της φρατζόλας-, και τα υπόλοιπα ζώα -με τις ολόκληρες φρατζόλες- ακόμα καλύτερα. Κι από τότε, η μικρή κόκκινη κλώσσα σταμάτησε να φτιάχνει το ψωμί της σε αυτήν τη φάρμα και πήγαινε σε άλλη φάρμα. Οι γείτονές της όμως, η πάπια, η αγελάδα, το γουρούνι και η χήνα αναρωτιόνται ακόμα μέχρι σήμερα γιατί η μικρή κόκκινη κλώσσα δεν έφτιαξε ποτέ ξανά άλλο ψωμί.

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

ΔΟΥΛΕΙΑ ή ΑΝΑΔΟΥΛΕΙΑ;

Tου Σαράντου Καργάκου
(Aναδημοσίευση από ανάρτηση της 13ης Ιουνίου 2011 στο ιστολόγιο: ksipnistere.blogspot.com)

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η ... εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλιά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδύθησαν σε μια χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία εξέθρεψε και διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων»...παιδιών δηλαδή που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές που ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές. Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» που κάνει τον δουλευτή, τον άνα­κτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή που ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής που έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν.
Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, που δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πως η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ ' όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακό­μη και στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη και διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονι­κούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, που πιστεύουν ότι τα παιδιά και μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες που είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.
Παρ ' όλο που γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής και δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.
Τούτη η παιδεία, που όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ ' ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα και το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσομε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία και την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πως να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πως να σκέπτονται αλλά με τι να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης και των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό και πιο μεγάλο.
Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ που καταπίνει σελίδες σαν χάπια και που θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό. Και το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό και ως λόγος και ως περιεχόμενο.
Και τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» που πρέπει να είναι ευαγ­γέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλ­λιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική και τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πως δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτι­λία που προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα που προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχο­λείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα και στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί και μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια και οι ποικιλώνυ­μες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα που μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου -και μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές και δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες που ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- που προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δου­λειά τα παιδιά αυτά;
Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βρά­βευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακό­μη και του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς και Ουκρανούς.
Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέ­ρια των Αλβανών που την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων που την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία που ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.
Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική και την αγροτική τάξη. Στην πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν άλλου. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις και τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», όπου «μπαγιαντέρες» κάθε λογής και φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουΐσκυ βαπτίστηκε ... αγροτι­κό! Τώρα, όμως, που έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Και που να φθά­σουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρ­κία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flentium (=κοιλάς κλαυθμώνων) και θα κινείται quasi osculaturium inter flentium et dolorum (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως και οδύνης).
Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας που θα υπο­τάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κρι­τήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως και την παιδεία που εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, που τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος αχρήστων μαθημά­των. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη και η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη που τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομί­σουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά!
Είναι θλιβερή η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες και θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, που, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά που λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», που πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα που οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τί δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απέξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολε­μοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» και οι νέοι κρύβο­νται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο... κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».
Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ ' αποκλειστικότητα από ξένους. Στις οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σε λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων που κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών που θυμίζουν... Ελλάδα. Ακόμη και τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, που δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν που προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» και πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, που πλήρωσε τέσσερεις δραχμές τη δεύτερη δόση του κωνείου που χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα...

Λυπάμαι που θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές και τα ΜΜΕ σακάτε­ψαν και σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματά της -δικαιώματα στην τεμπελιά- και ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.

Οι απόψεις του κου Σ. Καργάκου για το συγκεκριμένο θέμα είναι σεβαστές, αλλά δεν απηχούν ακριβώς τις απόψεις και την οπτική γωνία τιυ ιστολογίου. Μπορεί οι διαπιστώσεις του να ισχύουν εν γένει, αλλά δεν ευθύνεται σε κανένα βαθμό η ίδια η νεολαία.

Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

ΑΚΟΥΣΑΤΕ - ΑΚΟΥΣΑΤΕ !




Μεταφέρουμε σε κανονική ανάρτηση συμπληρωμένη με την απάντησή μας, την αναρτηθείσα το προηγούμενο Σάββατο στην κορυφή της σελίδας του ιστολογίου:  "Καταγγελία-Ενημέρωση" στην οποία ο υποδεικνυόμενος επί μία εβδομάδα τώρα δεν απάντησε.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ - ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ


Ερώτηση 1
Ποιός έφορος σκακιστικού τμήματος όταν στις 27.12.2010 η κλήρωση στα ατομικά νεανικά πρωταθλήματα Αττικής έφερε αντιμέτωπα δύο παιδιά του ίδιου συλλόγου, ξεπερνώντας κάθε όριο ηθικής, αντικειμενικότητας και ίσης μεταχείρισης  πήρε ενεργό μέρος στην σκακιστική προετοιμασία του ενός εξ΄αυτών;

Ερώτηση 2
Ποιό σκακιστικό τμήμα συλλόγου των νοτίων προαστίων "βαπτίζει" ιδιωτικά τα μαθήματα που διοργανώνει σε επιλεγμένους σκακιστές του και αποπέμπει από αυτά τους μη αρεστούς στον έφορό του και στην παρέα του;


Απαντήσεις
Αναζητήστε στους παρακάτω συνδέσμους τα αγόρια και τα κορίτσια του ιστορικού που θα πάρουν μέρος στα Πανελλήνια Νεανικά Ατομικά πρωταθλήματα σκακιού που θα διεξαχθούν στην Ερέτρια από 25/6 -1/7.


Μήπως οι συμμετοχές από το σκακιστικό τμήμα του  ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ δεν είναι έως τώρα ικανοποιητικές; Μήπως δεν βρήκατε καμμία; 


Οι υπεύθυνοι του σκακιστικού τμήματος έχουν ασφαλώς σοβαρές ευθύνες για την περίπτωση αυτή και όχι μόνο. Συμπεριφορές σαν τις παραπάνω καταγγελθείσες είναι απαράδεκτες ιδίως όταν αφορούν μικρά παιδιά που έτσι αποδιώχνονται από το σκάκι και δυστυχώς είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Στο παρόν ιστολόγιο έχουμε αναφερθεί δεκάδες φορές στα ζητήματα αυτά τους τελευταίους 18 μήνες, αλλά δυστυχώς οι "αρμόδιοι" κάνουν ότι και οι κυβερνώντες σε σχέση με τους "αγανακτισμένους" των πλατειών: ότι δεν ακούν ή ότι δεν καταλαβαίνουν. 

Εάν δεν θέλετε τα παιδιά σας να αποτελούν το κερασάκι στην τούρτα και να μην αξιοποιούν  βέλτιστα τον χρόνο τους, εάν βαρεθήκατε την αναξιοκρατία και τις λανθασμένες επιλογές στις οποίες κανείς δεν αισθάνεται την ανάγκη καν να εξηγήσει, εάν κουραστήκατε να παρακολουθείτε το ίδιο πάντα έργο "one man-show", εάν πιστεύετε ότι οι δοτοί δεν αρκούν , εάν είστε της γνώμης ότι το "διαίρει και βασίλευε" και η καλιέργεια αντιπαλότητας δεν προσφέρει στο σκάκι και στα παιδιά σας, προβληματισθείτε και απαιτείστε ουσιαστική συμμετοχή με δημοκρατικές διαδικασίες, με τη συγκρότηση επιτροπών στο σκακιστικό τμήμα σε συγκεκριμένους τομείς και με καθορισμένες αρμοδιότητες, στόχους και ευθύνες και τη στελέχωσή τους με τους γονείς και τους σκακιστές και όποιον άλλον επιθυμεί να προσφέρει, έτσι ώστε να μπουν επιτέλους οι σωστές βάσεις και να μην αποτελεί η βιτρίνα την αποκλειστική επιδίωξη.

ΥΓ: 
Η αλήθεια είναι ότι προβληματίστηκα σοβαρά για την δημοσίευση της υπόψιν ανάρτησης. 
Δεν φαίνεται όμως να υπάρχει άλλος τρόπος ώστε να υπάρξει κάποια πίεση για να διορθωθούν τα λάθη, να σταματήσουν οι αυθαιρεσίες και να αλλάξει κάτι εν τέλει προς το καλύτερο στο σκακιστικό τμήμα, αφού το να οχυρώνεσαι πίσω από τις δοτές καρέκλες και να μην συζητάς επί της ουσίας ή  μη χρησιμοποιώντας τους ανθρώπινους πόρους που δίνουν τον χρόνο τους, τις γνώσεις τους και έχουν τη διάθεση να προσφέρουν μη ενεργοποιώντας επιτροπές και μη αναθέτοντας τους καθήκοντα, είναι η γνωστή μέθοδος των κρατούντων για να μην γίνεται συζήτηση επί της ουσίας και να παραμένουν όλα όπως τα έχουν σκεφθεί, χωρίς καν να ενστερνίζονται τις όποιες καλές σκέψεις και ιδέες μπορεί να έχει κάποιος για να μην αμφισβητηθεί η αυθεντία και η παντοδυναμία τους. 
Πραγματικά πιστεύω (και το υποστηρίζω σε όλες τις ιδιωτικές συζητήσεις που κατά καιρούς κάνω με σκακιστές και γονείς σκακιστών)  ότι οι αρμόδιοι του τμήματος προσφέρουν πολλά  και ότι  είναι χρήσιμοι. Δεν τα γνωρίζουν όμως όλα, ο χρόνος τους είναι περιορισμένος, δεν μπορεί ένας να τα κάνει όλα σωστά και εν τέλει ποιός μπορεί να διαφωνίσει στο ότι:  
Πολλοί μαζί συνεργούντες μπορούν να πετύχουν πολλά και να κάνουν την διαφορά

Σχετικές αναρτήσεις: εδώ   και   εδώ   και  εδώ


Σχόλια δεκτά και στο e-mail του ιστολογίου: bousassotirios@yahoo.gr 



Συμπλήρωση 13.6.2011:
Ερώτηση 3
Τι μαθαίνουμε όταν τα σκαλίζουμε...    
Εάν αληθεύει είναι εξαιρετικά προσβλητικό για όλους τους σκακιστές και για την ιστορία της ομάδας !
Αληθεύει ότι:
Στα μέσα Ιουνίου 2010 και μετά την κατάθεση των συνθέσεων των ομάδων  όπως προέβλεπε η σχετική προκήρυξη για την συμμετοχή τους στο 38ο Πρωτάθλημα Α' Εθνικής, και ανάμεσα σ' αυτές και του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ (βλέπε σχετικό σύνδεσμο: εδώ), αποφασίστηκε από το σκακιστικό τμήμα της ομάδας να γίνουν κάποιες ώρες προπονητικών μαθημάτων από το GM Γιάννη Νικολαϊδη για την σκακιστική ενίσχυση των παιδιών του συλλόγου;
Εάν ναι, γιατί αυτό απεκρύβει επιμελώς από 2 παιδιά  - ένα αγόρι και ένα κορίτσι - (σε βάρος φυσικά του συμφέροντος των παιδιών και της ομάδας) τα οποία περιλαμβανόντουσαν στην σύνθεση και δεν ειδοποιήθηκαν για να προπονηθούν και αυτά; 

Τα παιδιά αυτά πήραν μέρος με τα χρώματα της ομάδας (απροπόνητα) στο πρωτάθλημα της Α' Εθνικής τον Ιούλιο στο Περιστέρι, το μεν αγόρι στην 12η σκακιέρα σε 3 από τους 7 αγώνες (είχε πάρει μέρος και στα προκριματικά της Α΄Εθνικής την άνοιξη σε 2 αγώνες), και το κορίτσι σε όλους (και στους 7) τους αγώνες στην 7η και 8η σκακιέρα.

Έχετε δει ποτέ κάτι παρόμοιο σε οποιοδήποτε τομέα του αθλητισμού; 
Υπάρχει καθόλου τσίπα και ευθιξία και μπορεί να ευαρεστηθεί όπως μας απαντήσει ο "αρμόδιος";


Ερώτηση 4
(Προς τους σκακιστές και προς τους γονείς των παιδιών του σκακιστικού τμήματος)

Εσείς ή τα δικά σας παιδιά θα θέλατε να έρθετε ποτέ αντιμέτωποι με τέτοια ή παρόμοια συμπεριφορά; Δεν νομίζετε ότι ούτε εσείς, ούτε τα παιδιά σας, ούτε κανείς άλλος δεν αξίζει τέτοια συμπεριφορά; Μήπως πιστεύετε ότι το θέμα δεν σας αφορά και ότι θα τελικά εσείς τη "γλυτώσετε" μη ερχόμενοι στο μέλλον σε παρόμοια θέση; Δεν σας προβληματίζει το γεγονός ότι εδώ και περίπου 10 ημέρες υπάρχει σιγή ιχθύος από τους καταγγελόμενους σε αυτά τα σοβαρά ηθικά ζητήματα, στους οποίους επί κάποιες ώρες την εβδομάδα  εμπιστεύεστε τα παιδιά σας;
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας, ότι το σκακιστικό τμήμα του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ είμαστε εμείς και τα παιδιά μας. Χωρίς εμάς, και πέρα από εμάς, και αφήνοντας άλλους ανεξέλεγκτα να ενεργούν για  λογαριασμό μας, δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει τίποτε το ουσιαστικό.
Εάν λοιπόν πιστεύετε ότι δεν πρέπει ποτέ να έρθετε σε παρόμοια θέση, εάν θεωρείτε ότι τέτοιες ενέργειες είναι κατακριτέες και απαράδεκτες, εάν η αξιοπρέπεια είναι ψηλά στις προτεραιότητές σας, αντιδράστε και απομονώστε τους παραβάτες.
Τον τρόπο θα τον βρεί ο καθένας μόνος του, πιστεύω πάντα μέσα στα πλαίσια της κοσμιότητας και της καλής συμπεριφοράς. Πολλές φορές και ένα απλό σχόλιο έχει τη σημασία του.
Είδατε που καταντήσαμε ως χώρα ανεχόμενοι επί δεκαετίες τους "υβριστές". Στο τέλος - όπως πάντα συμβαίνει - εσείς θα πληρώνετε τον λογαριασμό, εάν αδρανείτε, εάν δεν κάνετε αυτό που σας υπαγορεύει η συνείδησή σας, εάν εν τέλει δεν κάνετε το αυτονόητο. Πέρα από την κούρασή του καθενός και το καθημερινό κυνήγι της ζωής, πιστεύω ότι για τέτοια ζητήματα που αφορούν τα παιδιά μας καλό είναι να αφιερώνουμε λίγα λεπτά κάθε μέρα.
Κάθε πράγμα και ενέργεια θα πρέπει να γίνεται στο καιρό της. Μετά θα μετανοιώνετε - γιατί το αφήσατε και αυτό να περάσει - αλλά θα είναι αργά.

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

JE VEUX

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΣΚΑΚΙ



 Vassily Kandinsky
(1866 - 1944)
Schach-Theorie
(1937)









Το σκάκι αποτελεί συχνά-πυκνά θέμα και για τους ζωγράφους. Δείτε και σεις μερικά έργα του 20ου αιώνα, όπου  παιδιά παίζουν σκάκι.

 Carl Probst
(1854 - 1924)
The Chess match
(1902)











 Matisse, Henri
(1869 - 1954)
La famille du peintre
(1911)

Lavery, John
(1856 - 1941)
The chess players
(1929)







Evgenia Petrovna Antipova
(1917 - 2009)
Boys in the garden
(1980)












ΠΑΡΤΙΔΑ TOY 13ΧΡΟΝΟΥ BOBBY FISCHER




Σε πρόσφατη ανάρτηση του mad4chess παρουσιάστηκε η παρτίδα του 1956 μεταξύ των αμερικανών σκακιστών Donald Byrne και του 13χρονου τότε Bobby Fischer μετέπειτα παγκόσμιου πρωταθλητή.
Την δημοσιεύουμε και στο παρόν ιστολόγιο για να θυμόμαστε τον εντυπωσιακό τρόπο που επιτέθηκε ο Fischer.





Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

ΔΥΟ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ (ΔΥΣΤΥΧΩΣ) ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ




Αναρτούμε ξανά δύο αναρτήσεις που αναδημοσιεύτηκαν στο παρόν ιστολόγιο στις 24.12.2010 και στις 28.12.2010 προς γνώση και συμμόρφωση των δικτατορίσκων με την λογική, τα κοινά ήθη τα συμφέροντα του σκακιού και των σκακιστών και όχι των δικών τους:


24 Δεκεμβρίου 2010
ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ;
Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο: skakistiko.blogspot.com

ΤΟ ΑΡΧΗΓΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝ (ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ)
Του Βασίλη Μπετσάκου, προέδρου της Σκακιστικής Παρέμβασης Τριανδρίας

Και τα σκακιστικά κοινά περνάνε κρίση. Ποικίλα συμπτώματα μας επιτρέπουν να τη διαπιστώσουμε:
• Καταφανής δυσαρμονία ανάμεσα στις αποφάσεις της διοίκησης και το κοινό αίσθημα σωματείων και σκακιστών (βλ. ενδεικτικά την απόφαση της ΕΣΟ για τη σύνθεση της Α΄ Εθνικής).
• Πολιτειακή απαξίωση (βλ. με ποια άλλα αθλήματα συγκαταλέχθηκε το σκάκι στα γκρουπ χρηματοδότησης από την Πολιτεία).
• Διαρκής αμφισβήτηση για πολλά και ποικίλα ζητήματα· δεν υπάρχει σχεδόν καμία προοπτική ή ιδέα που να συσπειρώνει τον σκακιστικό κόσμο (βλ. γκρίνια για τα Διασυλλογικά Πρωταθλήματα).
• Παντελής έλλειψη μακροπρόθεσμου κεντρικού σχεδιασμού, πλειοδοσία σε συγκυριακές επιλογές.
• Διαρκής αύξηση του κόστους για τους σκακιστές –και μάλιστα για τους νεαρούς αθλητές (βλ. ενδεικτικά την αύξηση κατά 66,% στο παράβολο των Προκριματικών της ΕΣΣΘ-Χ, από 12 σε 20 Ευρώ, και την καθιέρωση για πρώτη φορά παραβόλου στις Περιφερειακές Σχολικές Διοργανώσεις της Θεσσαλονίκης).
• Υποβάθμιση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος (σε ποιο άλλο άθλημα απείχαν τόσες ομάδες από την κορυφαία εθνική διοργάνωση;).
• Στροφή του σκακιστικού κόσμου στα πολυδάπανα Ατομικά Τουρνουά, που σχεδόν πάντα συνδυάζονται με τη διαμονή σε κάποιο πολυτελές ξενοδοχείο.
Μέρος του προβλήματος οφείλεται στο αρχηγικό μοντέλο διοίκησης των σκακιστικών κοινών, το οποίο επικράτησε στη χώρα μας τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια (βλ. ενδεικτικά ΕΣΟ και ΕΣΣΘ-Χ). Είναι προφανές ότι το μοντέλο αυτό, καθώς και οι άνθρωποι που το προσωποποίησαν, πρόσφερε ό,τι είχε να προσφέρει. Εδώ και πολλά χρόνια συντηρείται μέσω παρασκηνιακών συναλλαγών, πρόσκαιρων επιλογών, ανίερων συμμαχιών.
Οι αρνητικές παρενέργειες του αρχηγικού μοντέλου ομαδοποιούνται, κατά τη γνώμη μου, σε τρεις μεγάλες κατηγορίες:
Α) Υποβάθμιση των δημοκρατικών διαδικασιών.
- Αδιαφάνεια στη λήψη αποφάσεων. Καίριες επιλογές περνάνε από τα Συμβούλια χωρίς ψηφοφορίες.
-  Συμμετοχή σε Γενικές Συνελεύσεις σωματείων που θα έπρεπε βάσει Καταστατικού να έχουν διαγραφεί από τις Ενώσεις τους. Σωματεία-φαντάσματα!
- Συνελεύσεις που συζητάνε θέματα ανύπαρκτα στην Ημερήσια Διάταξη. Σύμβουλοι που απουσιάζουν πάντοτε και δεν αναπληρώνονται ποτέ. Απαρχαιωμένα Καταστατικά. Συμβούλια που μπορούν να παραμείνουν νόμιμα και ενεργά, ακόμα κι αν έχουν παραιτηθεί περισσότερα από τα μισά μέλη τους.
- Πλειοψηφικά εκλογικά συστήματα. Σύμβουλοι-πρόβατα, παρατάξεις-μαντριά.
- Άγνοια ή και απαξίωση των διαδικασιών δημόσιου διαλόγου.
- Ανενεργείς Επιτροπές. Αποτελμάτωση.

Β) Υποβάθμιση του καθαρά αγωνιστικού τομέα, αλλά και της σχετικής με αυτόν δημοσιότητας.
- Απαξίωση των Διασυλλογικών Πρωταθλημάτων τόσο από τον σκακιστικό κόσμο όσο και από την κοινωνία.
- Παντελής αδιαφορία των ΜΜΕ για το σκάκι και τις μεγάλες εγχώριες διοργανώσεις.
- Αδυναμία διείσδυσης στα σχολεία και τη σχολική ζωή.
- Παραθεώρηση των αξιών του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Ενίσχυση ενός (ανεδαφικού) πνεύματος επαγγελματισμού και πρωταθλητισμού.

Γ) Οικονομικά και διοικητικά προβλήματα .
- Κρατικοδίαιτο οικονομικό μοντέλο.
- Παντελής αδυναμία αυτοχρηματοδότησης. Ομοσπονδίες και Ενώσεις «χωρίς πρόσωπο» απέναντι στην πολιτεία αλλά και την κοινωνία.
- Συντήρηση ενός πνεύματος νεοπλουτισμού σε πλήρη δυσαρμονία με την ευρύτερη οικονομική κρίση.
- Και ίσως το κυριότερο και θλιβερότερο: Απροθυμία ανθρώπων που αγαπούν ειλικρινά το σκάκι να ασχοληθούν και να προσφέρουν στη διαχείριση των κοινών.

Πρέπει να τελειώνουμε πια με το αρχηγικό μοντέλο. Μια αρχή θα μπορούσε να γίνει, αν οι ίδιοι οι επί δεκαετίες κρατούντες συνειδητοποιήσουν και αφήσουν τις καρέκλες. Με την εμπειρία τους μπορούν να προσφέρουν και από μη αρχηγικές θέσεις. Αν δεν το κάνουν όμως οι ίδιοι, πρέπει επιτέλους να ενωθούμε και να τους εξαναγκάσουμε.

ΥΓ: Τα παραπάνω γράφονται με ειλικρινές ενδιαφέρον για το σκάκι και –απολύτως- χωρίς καμία βλέψη συμμετοχής σε οποιαδήποτε δημόσια θέση έξω από τον μικρό σκακιστικό σύλλογό μου.




28 Δεκεμβρίου 2010
ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ;(2)



Τα παρακάτω είναι ακριβές απόσπασμα από σχόλιο του κου Δ. ΚΕΦΑΛΑ (Μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΣΝΑ) σε ανάρτηση του καλύτερου ελληνικού σκακιστικού ιστολογίου: skakistiko.blogspot.com.
Σε συνέχεια ανάρτησής μας της 24ης Δεκεμβρίου 2010 με το ίδιο τίτλο με την παρούσα ανάρτηση (όπου είχαμε επαναδημοσιεύσει επιστολή με θέμα το ΑΡΧΗΓΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝ), μήπως τα έντονα κόκκινα στοιχεία από την ακολουθούσα επιστολή σας θυμίζουν κάτι; (σε σχέση με το δικό σας σκακιστικό σύλλογο).


.......Η ΕΣΣΝΑ διοικείται από ένα συμβούλιο 11 μελών το οποίο εκλέγεται από περίπου 65 εκπροσώπους σωματείων. Αρκετές φορές οι 65 εκπρόσωποι των σωματείων, εκπροσωπούν τον εαυτόν τους και όχι έναν συλλογικό φορέα όπως είναι το σκακιστικό σωματείο. Άλλοτε εκπροσωπούν τις απόψεις του Προέδρου ή των παραγόντων του σωματείου, μιας μειοψηφίας, δηλαδή μιας ελίτ, και ελάχιστες φορές εκπροσωπούν τις αποφάσεις των σωματείων που απορρέουν από τα όργανα της Γενικής Συνέλευσης και του Διοικητικού Συμβουλίου, αν λειτουργούν αυτά τα όργανα. Όργανα στα οποία πρέπει να συμμετέχουν όλα τα ενεργά μέλη των σωματείων όπως είναι οι σκακιστές και οι γονείς. Είναι ένα φαινόμενο που κυριαρχεί και στα σωματεία και των υπολοίπων αθλημάτων στην χώρα μας.


Όμως οι σκακιστές και οι γονείς θεωρούνται οι πυρήνες των σκακιστικών σωματείων, η ζωοποιός δύναμη, το κύτταρο. Πρέπει να μετασχηματίσουμε τα σωματεία μας σε δυνάμεις που να εκπροσωπούν και αυτούς τους πυρήνες, σε δημοκρατικούς υγιείς οργανισμούς εθελοντών που εκπροσωπούν το συλλογικό συμφέρον και όχι το ατομικό.


Μόνο τότε θα πάει μπροστά το σκάκι στην Αττική και σε όλη την Ελλάδα! Είναι πολύ σημαντικό βήμα για τον συνολικό μετασχηματισμό του σκακιού της Αττικής και κατά συνέπεια της ΕΣΣΝΑ, ωστόσο η πληροφόρηση των γονέων, των σκακιστών, της κοινής γνώμης των σωματείων δηλαδή, από την οποία ζητούμε να παίξει δικό της ρόλο στα θέματα του σκακιού, δεν είναι επαρκής, μάλλον σκόπιμα. Άμα οι γονείς και οι σκακιστές ψηφίζανε που να γίνουν τα Νεανικά Αττικής θα ψήφιζαν σχεδόν όλοι, εκεί που θα ήταν καλύτερες οι συνθήκες και δεν θα ψήφιζαν όπως οι σημερινοί εκπρόσωποί τους, με άλλα κριτήρια τα οποία δεν είναι του παρόντος κειμένου. Θα ψήφιζαν να γίνουν τα σχολικά της Περιφέρειας Αθηνών στα Πατήσια τον Μάρτιο ώστε να ικανοποιούσαν την θέληση των Πατησίων να διοργανώσουν σκακιστική εκδήλωση αλλά όχι τα Νεανικά Αττικής διότι είναι ακατάλληλος ο χώρος όπως συμπεράναμε από τα παραπάνω. Και δεν είναι κριτήριο που λέγανε κάποιοι ας δώσουμε ευκαιρία να γίνει και σε άλλο μέρος για να εξυπηρετηθεί και ο κόσμος από άλλες περιοχές διότι όπως παρατηρήσατε φέτος έχει 20% πτώση των συμμετεχόντων από πέρυσι........


Δημήτρης Κεφάλας
Μέλος Δ.Σ. ΕΣΣΝΑ


Γειά στο στόμα (πένα) σου...

TCHAIKOVSKY PIANO CONCERT

Μαγευτικό:

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

ΟΠΤΙΚΟ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ




Από την επίσκεψη του Μπόμπυ Φίσερ στην Ελλάδα το 1968, όταν έδωσε αγώνα σιμουλτανέ με 5 έλληνες πρωταθλητές.
Η ταινία είναι χουντικής αισθητικής της εποχής εκείνης.

Πατήστε: εδώ