Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΙΘΑΚΗ

Με τις υγείες σας ...

60ο ΑΤΟΜΙΚΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΣΚΑΚΙΟΥ 2010




Δείτε από τον 5ο γύρο του πρωταθλήματος την παρτίδα του ΙΜ Καπνίση Σπυρίδωνα (με τα Μαύρα) με τον Κουκουφίκη Αλέξανδρο:



Ελπίζουμε σε λίγες μέρες να μπορέσουμε να την επαναδημοσιεύσουμε με ανάλυση από τον νικητή.

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

ΜΗΧΑΝΗ ΣΚΑΚΙΟΥ





Και το όνομα αυτού... Chess Terminator
Κατασκευαστής: Konstantin Kosteniuk

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

ΣΜΥΡΝΕΪΚΑ


Τραγουδά η Μαρίκα Παπαγκίκα


ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΣΟΥ

Τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε
τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε
πάλι μεθυσμένος είσαι μου φωνάζουνε
πάλι μεθυσμένος είσαι μου φωνάζουνε

Σαν μεθώ και πέφτω κάτω και λασπώνομαι
βάζω μπρoς τα δυο μου χέρια και σηκώνομαι

Όλο ούζο ούζο ούζο το βαρέθηκα
όλο ούζο ούζο ούζο το βαρέθηκα
φέρτε μου ένα κονιακάκι που τ’ ορέχτηκα

Όλο ούζο ούζο ούζο το βαρέθηκα
όλο ούζο ούζο ούζο το βαρέθηκα
φέρτε μου ένα κονιακάκι που τ’ ορέχτηκα
φέρτε μου κι ένα κρασάκι που τα’ ορέχτηκα

{ Τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε
πάλι μεθυσμένος είσαι μου φωνάζουνε

Τα παιδιά της γειτονιάς σου τα μπαγάσικα
θα τα πιάσω να τα δείρω νά 'ναι χάσικα }




ΣΜΥΡΝΕΪΚΟ ΜΙΝΟΡΕ




Τραγουδά η Μαρίκα Παπαγκίκα


ΣΜΥΡΝΕΪΚΟΣ ΜΠΑΛΟΣ

Αναστενάζω και πονώ
λυπούμαι και δακρύζω
δεν έχω άλλον από σε
στον κόσμο να ελπίζω.

ΦΙΝΑΛΕ "ΟΜΟΙΟΧΡΩΜΩΝ" ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ

Είναι τόσο παραστατική η διδασκαλία που δεν χρειάζεται καν να καταλαβαίνεις Αγγλικά.
Πάντως εκμεταλευτείτε το και για εξάσκηση στην ξένη γλώσσα (που θα είναι ασφαλώς χρησιμότερη από το σκάκι στη ζωή σας).

ΘΑΛΑΣΣΟΓΡΑΦΙΑ

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ


Παρτίδες σκακιστών του τμήματος από το 107ο τουρνουά Αμπελοκήπων:






Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ BLITZ 2010




Ο Αρμένιος Αρονιάν είναι ο παγκόσμιος πρωταθλητής σκακιού blitz για το 2010, στο πρωτάθλημα που διεξήχθη στη Μόσχα.


Δείτε ένα σχετικό video της παρτίδας του (έχασε) που έπαιξε με τον Νακαμούρα:

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

ΔΝΤ

Ενα τραγούδι επίκαιρο όσο ποτέ.
Τραγουδούν ο Νίκος Ξυλούρης και η Τζένη Καρέζη.
Οι στίχοι είναι του Ιάκωβου Καμπανέλλη και η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου.
Ενα τραγούδι απο την παράσταση "Το Μεγάλο μας Τσίρκο" που παίχθηκε στο θέατρο Αθήναιον το καλοκαίρι του 1973 μεσούσης της δικτατορίας.




Τα έχει πει και ο Κ.Π. Καβάφης:



Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία
δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,
κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτηση να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη
η κατοχή σας είν' επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.
Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα   είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Απαγγέλει ο Χρίστος Τσάγκας Μουσική Φίλιππος Περιστέρης



Και ένα "ρεμπέτικο" για λίγο χιούμορ.  Εις υγείαν και ξυπνήστε...

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

ΚΑΘΩΣ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΚΡΙΤΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝ




«ΚΙΧΛΗ»

Δαίμονος επιπόνου και τύχης χαλεπής εφήμερον σπέρμα,
τί με βιάζεσθε λέγειν, ά υμιν άρειον μη γνωναι.
(Ο ΣΕΙΛΗΝΟΣ ΣΤΟΝ ΜΙΔΑ)


Α'
Το σπίτι κοντά στη θάλασσα

Τα σπίτια που ειχα μου τα πηραν. Έτυχε
νά ναι τα χρόνια δίσεχτα πόλεμοι χαλασμοί ξενιτεμοί
κάποτε  ο κυνηγός βρίσκει τα διαβατάρικα πουλιά
κάποτε δεν τα βρίσκει- το κυνήγι
ηταν καλό στά χρόνια μου, πηραν πολλους τα σκάγια-
οι άλλοι γυρίζουν ή τρελαίνουνται στά καταφύγια.
Μη μου μιλας για το αηδόνι μήτε για τον κορυδαλλό
μήτε για τη μικρούλα σουσουράδα
που γράφει νούμερα στο φως με την ουρά της-
δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια
ξέρω πως εχουν τη φυλή τους, τίποτε αλλο.
Καινούργια στην αρχή, σάν τα μωρά
που παίζουν στά περβόλια με τα κρόσσια του ήλιου,
κεντουν παραθυρόφυλλα χρωματιστά και πόρτες
γυαλιστερές πάνω στή μέρα-
Όταν τελειώσει ο αρχιτέκτονας αλλάζουν,
ζαρώνουν ή χαμογελουν ή ακόμη πεισματώνουν
μ' εκείνους που εμειναν μ' εκείνους που εφυγαν
μ' αλλους που θα γυρίζανε αν μπορουσαν
ή που χάθηκαν, τώρα που εγινε
ο κόσμος ενα απέραντο ξενοδοχειο.

Δεν ξέρω πολλα πράγματα από σπίτια,
θυμαμαι τη χαρά τους και τη λύπη τους
καμια φορά, σα σταματήσω-
ακόμη
καμια φορά, κοντα στη θάλασσα, σε κάμαρες γυμνες
μ' ενα κρεβάτι σιδερένιο χωρις τίποτε δικό μου
κοιτάζοντας τη βραδινήν αράχνη συλλογιέμαι
πως κάποιος ετοιμάζεται νά 'ρθει, πως τον στολίζουν
μ' ασπρα και μαυρα ρουχα με πολύχρωμα κοσμήματα
και γύρω του μιλουυν σιγα σεβάσμιες δέσποινες
γκρίζα μαλλια και σκοτεινες δαντέλες,
πως ετοιμάζεται νά 'ρθει να μ' αποχαιρετήσει-
ή, μια γυναίκα ελικοβλέφαρη βαθύζωνη
γυρίζοντας από λιμάνια μεσημβρινά,
Σμύρνη Ρόδο Συρακουσες Αλεξάντρεια,
από κλειστές πολιτείες σαν τα ζεστά παράθυροφυλλα,
μ' αρώματα χρυσων καρπων και βότανα,
πως ανεβαίνει τα σκαλια χωρις να βλέπει
Εκείνους που κοιμήθηκαν κάτω από τη σκάλα.

Ξέρεις τά σπίτια πεισματώνουν εύκολα, σάν τά γυμνώσεις.


Β'
Ο Ηδονικός Ελπήνωρ

Τον ειδα χτες να σταματα στην πόρτα
κoιτω απο το παράθυρό μου θά ''ταν
εφτά περίπου μια γυναίκα ήταν μαζί του.
Ειχε τό φέρσιμο του Ελπήνορα, λίγο πριν πέσει
να τσακιστει, κι ομως δεν ηταν μεθυσμένος.
Μιλουσε πολυ γρήγορα, κι εκείνη
κοίταζε αφηρημένη προς τους φωνογράφους-
τον εκοβε καμια φορα να πει μία φράση
κι επειτα κοίταζε με ανυπομονησία
εκει που τηγανίζουν ψάρια- σαν τη γάτα.
Αυτός ψιθύριζε μ' ενα αποτσίγαρο σβηστό στά χείλια:
- Ακουσε ακόμη τουτο. Στο φεγγάρι
τα αγάλματα λυγίζουν κάποτε σαν το καλάμι
Ανάμεσα σε ζωντανους καρπους — τα αγάλματα-
κι η φλόγα γίνεται δροσερή πικροδάφνη,
η φλόγα που καίει τον ανθρωπο, θέλω να πω.
- Ειναι το φως... Ισκιοι της νύχτας...
- Ισως η νύχτα που ανοιξε, γαλάζιο ρόδι,
σκοτεινος κόρφος, και σε γέμισε αστρα
κόβοντας τον καιρό.
Κι ομως τα αγάλματα
λυγίζουν κάποτε, μοιράζοντας τον πόθο
στα δυό, σαν το ροδάκινο κι η φλόγα
γίνεται φίλη με στα μέλη κι αναφιλητό
κι επειτα φύλλο δροσερο που παίρνει ο ανεμος-
λυγίζουν γίνουνται αλαφρια μ'ένα ανθρώπινο βάρος.
Δεν το ξεχνας.
- Τ' αγάλματα ειναι στο μουσειο.
-Οχι, σε κυνηγουν, πως δεν το βλέπεις;
θέλω να πω με τα σπασμένα μέλη τους,
με την αλλοτινη μορφή τους που δε γνώρισες
κι ομως την ξέρεις.
Οπως οταν
στα τελευταια της νιότης σου αγαπήσεις
γυναίκα που εμεινε ομορφη, κι ολο φοβασαι,
καθως την κράτησες γυμνη το μεσημέρι,
τη μνήμη που ξυπνα στην αγκαλιά σου-
φοβασαι το φιλι μη σε προδώσει
σε αλλα κρεβάτια περασμένα τώρα
που ωστόσο θα μπορουσαν να στοιχειώσουν
τόσο ευκολα τόσο ευκολα και ν' αναστήσουν
ειδωλα στον καθρέφτη, σώματα που ηταν μία φορα-
την ηδονή τους.
Οπως οταν
γυρίζεις απο τα ξένα και τύχει ν' ανοίξεις
παλια κασέλα κλειδωμένη απο καιρο
και βρεις κουρέλια απο τα ρουχα που φορουσες
σε ομορφες ωρες, σε γιορτες με φωτα
πολύχρωμα, καθρεφτισμένα, που ολο χαμηλώνουν
και μένει μόνο το αρωμα της απουσίας
μιας νέας μορφης.
Αλήθεια, τα συντρίμμια
δεν ειναι εκεινα- Εσυ 'σαι το ρημάδι-
σε κυνηγουν με μία παράξενη παρθενια
στο σπίτι στο γραφειο στις δεξιώσεις
των μεγιστάνων, στον ανομολόγητο φόβο του υπνου-
μιλουν για περιστατικα που θα 'θελες να μην υπάρχουν
ή να γινόντουσαν χρόνια μετα το θάνατό σου,
κι αυτο ειναι δύσκολο γιατί...
-Τ' αγάλματα ειναι στο μουσειο.
Καληνύχτα.
-... γιατι τ' αγάλματα δεν ειναι πια συντρίμμια,
ειμαστε εμεις. Τ' αγάλματα λυγίζουν αλαφρια ... καληνύχτα.
Εδω χωρίστηκαν. Αυτος επηρε
την ανηφόρα που τραβάει κατα την αρκτο
κι αυτη προχώρεσε προς το πολύφωτο ακρογιάλι
Οπου το κύμα πνίγεται στη βοη του ραδιοφώνου:

Το ραδιόφωνο
«Πανια στο φύσημα του αγέρα
Ο νους δεν κράτησε αλλο απο τη μέρα.
Αρωμα πεύκου και σιγη
ευκολα θ' απαλύνουν την πληγη
που έκαμαν φεύγοντας ο ναύτης
η σουσουράδα ο κοκωβιος κι ο μυγοχάφτης.
Γυναίκα που εμεινες χωρις αφή,
ακουσε των ανέμων την ταφή.

«Αδειασε το χρυσο βαρέλι
Ο γήλιος εγινε κουρέλι
σε μιας μεσόκοπης λαιμο
που βήχει και δεν εχει τελειωμό-
το καλοκαίρι που ταξίδεψε τη θλίβει
με τα μαλάματα στους ωμους και στην ηβη.
Γυναίκα που εχασε το φως,
ακουσε, τραγουδα ο τυφλός.»

«Σκοτείνιασε- κλεισε τα τζάμια-
κάνε σουραύλια με τα χτεσινα καλάμια,
και μην ανοίγεις οσο κι αν χτυπουν-
φωνάζουν μα δεν εχουν τί να πουν.
Πάρε κυκλάμινα, πευκοβελόνες,
κρίνα απο την αμμο, κι απο τη θάλασσα ανεμωνες
γυναίκα που εχασες το νου,
ακου, περνα το ξόδι του νερου...»

«Αθηναι. Ανελίσσονται ραγδαίως
τα γεγονότα που ακουσε με δέος
η κοινη γνώμη. Ο κύριος υπουργος
εδήλωσεν, Δεν μένει πλέον καιρός...»
«... πάρε κυκλάμινα... πευκο βελόνες...
κρίνα απο την αμμο... πευκο βελόνες...
γυναίκα. .»
«... υπερτερει συντριπτικως.
ο πόλεμος...»
ΨΥΧΑΜΟΙΒΟΣ


Γ'
Το ναυάγιο της «Κίχλης»

«Το ξύλο αυτο που δρόσιζε το μέτωπό μου
τις ωρες που το μεσημέρι πύρωνε τις φλέβες
σε ξένα χέρια θέλει ανθίσει. Πάρ' το, σου το χαρίζω-
δές, ειναι ξύλο λεμονιας...»

Ακουσα τη φωνη
καθως εκοίταζα στη θάλασσα να ξεχωρίσω
ενα καράβι που το βούλιαξαν εδω και χρόνια-
το 'λεγαν «Κίχλη» ενα μικρο ναυάγιο- τα κατάρτια,
σπασμένα, κυματίζανε λοξα στο βάθος, σαν πλοκάμια
ή μνήμη ονείρων, δείχνοντας το σκαρί του
στόμα θαμπό κάποιου μεγάλου κήτους νεκρου
σβησμένο στο νερό. Μεγάλη απλώνουνταν γαλήνη.

Κι αλλες φωνες σιγα-σιγα με τη σειρά τους
ακολούθησαν- ψίθυροι φτενοι και διψασμένοι
που βγαίναν απ' του ηλιου το αλλο μέρος, το σκοτεινό-
θα 'λεγες γύρευαν να πιουν αιμα μία στάλα-
ητανε γνώριμες μα δεν μπορουσα  να τις ξεχωρίσω.

Κι ηρθε η φωνη του γέρου, αυτη την ενιωσα
πέφτοντας στην καρδια της μέρας
ησυχη, σαν ακίνητη:

«Κι ά με δικάσετε να πιω το φαρμάκι, ευχαριστω-
το δίκιο σας θα 'ναι το δίκιο μου που να πηγαίνω
γυρίζοντας σε ξένους τόπους, Ενα στρογγυλο λιθάρι.

Το θάνατο τον προτιμω-
ποιος πάει για το καλύτερο ο θεος το ξέρει».

Χωρες του ηλιου και δεν μπορειτε ν' αντικρίσετε τον ηλιο.
Χωρες του ανθρώπου και δεν μπορειτε ν' αντικρίσετε τον
ανθρωπο.

Το φως
Καθως περνουν τα χρόνια
πληθαίνουν οι κριτες που σε καταδικάζουν-
καθως περνουν τα χρόνια και κουβεντιάζεις με λιγότερες
φωνές,
βλέπεις τον ηλιο με αλλα μάτια-
ξέρεις πως εκεινοι που εμειναν, σε γελουσαν,
το παραμίλημα της σάρκας, ο ομορφος χορος
που τελειώνει στη γύμνια.
Οπως, τη νύχτα στρίβοντας στην ερμη δημοσιά,
αξαφνα βλέπεις να γυαλίζουν τα μάτια ενος ζώου
που 'φυγαν κιόλας, ετσι νιώθεις τα μάτια σου
τον ηλιο τον κοιτας, επειτα χάνεσαι μες στο σκοτάδι-
ο δωρικος χιτώνας
που αγγίξανε τα δάχτυλά σου και λύγισε σαν τα βουνά,
ειναι ενα μάρμαρο στο φως, μα το κεφάλι του ειναι στο
σκοτάδι.
Κι αυτους που αφησαν την παλαίστρα για να πάρουν
δοξάρια
και χτύπησαν το θεληματικο μαραθωνοδρόμο
κι εκεινος ειδε τη σφενδόνη ν' αρμενίζει στο αιμα
ν' αδειάζει ο κόσμος οπως το φεγγάρι
και να μαραίνουνται τα νικηφόρα περιβόλια-
τους βλέπεις μες στον ηλιο, πίσω απο τον ηλιο.
Και τα παιδια που κάναν μακροβούτια απο τα μπαστούνια
πηγαίνουν σαν αδράχτια γνέθοντας ακόμη,
σώματα γυμνα βουλιάζοντας μέσα στο μαυρο φως
μ' ενα νόμισμα στα δόντια, κολυμπώντας ακόμη,
καθως ο ηλιος ράβει με βελονιες μαλαματένιες
πανια και ξύλα υγρα και χρώματα πελαγίσια-
ακόμη τώρα κατεβαίνουνε λοξα
προς τα χαλίκια του βυθου
οι ασπρες λήκυθοι.

Αγγελικο και μαυρο, φως,
γέλιο των κυμάτων στις δημοσιες του πόντου,
δακρυσμένο γέλιο,
σε βλέπει ο γέροντας ικέτης
πηγαίνοντας να δρασκελίσει τις αόρατες πλάκες
καθρεφτισμένο στ αιμα του
που γέννησε τον Ετεοκλη και τον Πολυνείκη.
Αγγελικη και μαύρη, μέρα-
η γλυφη γέψη της γυναίκας που φαρμακώνει το φυλακισμένο
βγαίνει απο το κύμα δροσερο κλωνάρι στολισμένο στάλες.
Τραγούδησε μικρη Αντιγόνη, τραγούδησε, τραγούδησε...
δε σου μιλω για περασμένα, μιλω για την αγάπη
στόλισε τα μαλλιά σου με τ' αγκάθια του ηλιου,
σκοτεινη κοπέλα-
Η καρδια του Σκορπιου βασίλεψε,
ο τύραννος μέσα απο τον ανθρωπο εχει φύγει,
κι ολες οι κόρες του πόντου, Νηρηίδες, Γραιες
τρέχουν στα λαμπυρίσματα της αναδυομένης
οποιος ποτέ του δεν αγάπησε θ' αγαπήσει,
στο φως-
και εισαι
σ' ενα μεγάλο σπίτι με πολλα παράθυρα ανοιχτα
τρέχοντας απο κάμαρα σε κάμαρα, δεν ξέροντας απο που
να κοιτάξεις πρωτα,
γιατι θα φύγουν τα πευκα και τα καθρεφτισμένα βουνα
και το τιτιβισμα των πουλιων
θ' αδειάσει η θάλασσα, θρυμματισμένο γυαλί, απο βορια
και νότο
θ' αδειάσουν τα μάτια σου απο το φως της μέρας
πως σταματουν ξαφνικα κι ολα μαζι τα τζιτζίκια.

Πόρος, «Γαλήνη», 31 του Οχτώβρη 1946



Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973


Για να μην ξεχνούμε οι παλαιότεροι και για να μαθαίνουν οι νεότεροι




Τραγουδά ο Πέτρος Πανδής

ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ (ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΕ)

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

HAILE GEBRSELASSIE

Ο σπουδαιότερος δρομέας μεγάλων αποστάσεων όλων των εποχών, Χαϊλέ Γκεμπρεσελασιέ (ίσως μαζί με το συμπατριώτη και φίλο του Κενενίσα Μπέκελε για να μην είμαστε άδικοι), στα 37 του χρόνια μετά από ένδοξη καρριέρα 20 περίπου χρόνων, ανακοίνωσε στις 7 Νοεμβρίου 2010 ότι αποσύρεται από την ενεργό δράση, μετά από την εγκατάλειψή του στο 26ο χιλιόμετρο του Μαραθωνίου της Νέας Υόρκης, όταν το δεξί του γόνατο τον πρόδωσε έχοντας τρέξει δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα σε επίσημους αγώνες και στις προπονήσεις του.


 " Να δω εάν θα μπορέσει να αντέξει το πόδι μου" είχε γράψει πριν από τον αγώνα στην προσωπική του ιστοσελίδα."Ήρθε η ώρα να δώσω ευκαιρίες στους νεότερους" δήλωσε κλαίγοντας μετά τον αγώνα.

Ο μεγάλος αυτός αθλητής που έτρεχε έχοντας το αριστερό του χέρι λυγισμένο όπως όταν σαν παιδί κρατούσε τα βιβλία του πηγαίνοντας τρέχοντας στο σχολείο του διανύοντας κάθε μέρα τα 10 περίπου χιλιόμετρα που απείχε από το σπίτι του, κατέριψε στην καριέρα του 25 παγκόσμια ρεκόρ, κατέχει δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλια στα 10.000 μέτρα (1996 και 2000), τέσσερα χρυσά (1993,1995,1997,1999)-ένα ασημένιο(2003) και ένα χάλκινο(2001) στα 10.000 μέτρα καθώς και  ένα χάλκινο στα 5.000 μέτρα (1993) σε παγκόσμια πρωταθλήματα, και τέσσερα χρυσά σε παγκόσμια πρωταθλήματα κλειστού στίβου στα 3.000 μέτρα (1997,1999,2003) και στα 1.500 μέτρα (1999).
Μετά το 2004 ο Γκεμπρεσελασιέ αφοσιώθηκε στους αγώνες δρόμου και στον Μαραθώνιο. Το 2008 στο Μαραθώνιο του Βερολίνου πέτυχε τον καλύτερο χρόνο διαδρομής (δεν λέγεται παγκόσμιο ρεκόρ γιατί η κάθε διαδρομή  Μαραθωνίου δρόμου είναι διαφορετική) με 2.03.59, ρεκόρ που ισχύει μέχρι και σήμερα.
Το καλύτερο όμως ρεκόρ του είναι η φιλανθρωπική του προσφορά στα παιδιά της πατρίδας του Αιθιοπίας που έχουν ανάγκη.

Θαυμάστε τον στην νίκη του στα 10.000 μέτρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 που έγιναν στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας :

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ




Μου έλεγε πρόσφατα ένας φίλος μου ένα περιστατικό λανθασμένης συμπεριφοράς από γνωστό μας δάσκαλο σκακιού, ο οποίος επιτιμώντας την ενδεκάχρονη κόρη του φίλου μου  (μέσα στο μάθημα) για την απροσεξία της σε μια άσκηση και συνδυάζοντάς το με ήττα της σε πρόσφατο αγώνα της, της δημιούργησε αρνητικά συναισθήματα που οδήγησε στην απόφασή της να μην ασχοληθεί ξανά με το άθλημα.
Δεν θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά επειδή και στο δικό μας τμήμα οι συμπεριφορές των παιδιών στα μαθήματα δεν είναι οι ενδεδειγμένες (κάνουν πολλή φασαρία, κουράζουν τους δασκάλους τους με αποτέλεσμα αυτοί να μην τους προσφέρουν το καλύτερο που μπορούν) θα τονίσω για μια ακόμη φορά όποιος διδάσκει παιδιά θα πρέπει κυρίως και πέρα από γνώσεις στο αντικείμενό του και την απαραίτητη προετοιμασία του για το κάθε μάθημα (που δυστυχώς όλο και λιγώτερο την βλέπουμε), να έχει παιδαγωγικές γνώσεις, θέληση για να τις βελτιώσει ή αν δεν τις έχει να τις αποκτήσει έστω και εμπειρικά, αγάπη για τα παιδιά και κυρίως διάθεση για επικοινωνία μαζί τους. Δηλώσεις ή πεπεοιθήσεις του τύπου "εγώ κάνω το μάθημά μου και όποιος θέλει να μάθει, θα μάθει" ούτε φέρνουν αποτέλεσμα, ούτε βελτιώνουν το ζήτημα.
Το έχω ξαναπεί και ξαναγράψει: το πρόβλημα δεν το έχει το παιδί που δεν συμπεριφέρεται "σωστά" στο μάθημα, αλλά αυτός που δεν μπορεί να εμπνεύσει την προσήλωση των παιδιών στην διδασκαλία του. Το να διδάσκουμε με όρους και με μέσα της δεκαετίας του '60 δεν είναι το ζητούμενο. Η άψογη προετοιμασία του κάθε μαθήματος, η οργάνωση της ύλης για όλη την χρονιά και η εκ των προτέρων κοινοποίησή της στα παιδιά, αλλά και η χρήση όλων των αναγκαίων εποπτικών μέσων και συσκευών (π.χ. Η/Υ, συσκευών προβολής, video, ταινιών,  κ.λ.π.) σε συνδυασμό πάντοτε με  την παιδαγωγική αντιμετώπιση των ζητημάτων είναι μερικά που νομίζω ότι θα βελτιώσουν την κατάσταση.
Ίσως είναι καιρός να προετοιμάσω ένα πρότυπο μάθημα σκακιού (ανοικτό για μαθητές, παίκτες και δασκάλους σκακιού του τμήματος) και να το παρουσιάσω με μορφή (υπο)δειγματικής διαδασκαλίας ώστε να συμβάλλω και εγώ ανάλογα με τις δυνάμεις και τις γνώσεις μου  στο ζητούμενο.
Αρκεί να μου ζητηθεί και να αιστανθώ ότι υπάρχει θετική διάθεση.

Με την ευκαιρία θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτή την ανάρτηση στην ενθάρυνση που προσφέρουν οι θετικές δηλώσεις στα παιδιά:
Αν οι θετικές δηλώσεις είναι ένα ισχυρό εργαλείο για να κάνουμε εμείς, οι «μεγάλοι», τη ζωή μας καλύτερη, φανταστείτε πόση δύναμη έχουν στα παιδιά! Ο νους των παιδιών είναι σαν το εύφορο έδαφος, έτοιμο να φιλοξενήσει τους σπόρους σκέψης που θα δώσουν νέες πεποιθήσεις, αντιλήψεις και συμπεριφορές για τον εαυτό τους και τον κόσμο!
Τα παιδιά συντονίζονται πολύ πιο εύκολα με τον θετικό τρόπο σκέψης γιατί κρατούν ακόμα μέσα τους ζωντανή την επαφή με την εσωτερική τους δύναμη, την πηγή της δημιουργίας, της αγάπης και της αθωότητας. Ας τα βοηθήσουμε, λοιπόν, να «φυτέψουν» σπόρους σκέψεις που θα τα οδηγήσουν σε περισσότερη αυτοπεποίθηση, υψηλότερη αυτοεκτίμηση, θάρρος και σεβασμό για τον εαυτό τους και τους άλλους! 

Βασικές αρχές
1. Οι σκέψεις που κάνουμε για τον εαυτό μας και τους άλλους επηρεάζουν τη ζωή (και το μέλλον μας). Δεν πρόκειται για μεταφυσική, αλλά για κοινή λογική. Για παράδειγμα, ένα παιδί που αναμασά τη σκέψη «κανείς δεν μ΄ αγαπάει, κανείς δεν θέλει να παίξει μαζί μου», είναι εύκολο να νιώσει απομονωμένο, να εισπράξει απόρριψη και να μην πλησιάζει άλλα παιδιά που θα μπορούσαν να γίνουν φίλοι του. Αντιθέτως, ένα παιδί που καλλιεργεί την πεποίθηση πως είναι αξιαγάπητο γίνεται πιο κοινωνικό, συνδέεται πιο εύκολα με τους άλλους και δεν αποθαρρύνεται από αρνητικές συμπεριφορές. Φαίνεται απλοϊκό αλλά λειτουργεί.
2. Χρησιμοποιούμε θετικές λέξεις και έννοιες. «Να έχεις θάρρος» και όχι «Να μην φοβάσαι».
3. Οι δηλώσεις γίνονται πάντα σε χρόνο ενεστώτα, σαν να συμβαίνει ήδη το επιθυμητό γεγονός. «Είσαι καλός παίκτης με πολλά περιθώρια βελτίωσης» και όχι «Θα γίνεις καλός…».
4. Το «μαγικό ραβδί» που κάνει μια δήλωση πραγματικά αποτελεσματική είναι η φόρτιση με το όμορφο συναίσθημα που προκαλεί: Η δήλωση «Πιστεύω σε σένα και στις ικανότητές σου!» ενεργοποιεί στο παιδί το συναίσθημα περηφάνειας για τον εαυτό του και τα επιτεύγματά του και αυτό ακριβώς εδραιώνει ακόμη περισσότερο την αυτοπεποίθησή του.


Mε αφορμή τα παιδιά είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αφεθούμε κι εμείς στην ομορφιά των θετικών δηλώσεων! Ετσι θα τους δώσουμε και ένα ζωντανό μήνυμα αισιοδοξίας και εμπιστοσύνης στον εαυτό τους και τη ζωή!

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

ΣΤΟΥΜΠΟΥ ΕΛΕΝΗ




Από τον 5ο γύρο του εσωτερικού πρωταθλήματος ΣΟΠ-ΣΜΑΟΚ (2010), με το λάθος της Ελένης στην 39η κίνησή της που της στέρησε την νίκη:


Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Η ανάρτηση μας αυτή (έστω και με καθυστέρηση λίγων ημερών αφού αυτό τον καιρό η σύνδεση μας με το Internet είναι προβληματική) είναι για να τιμήσουμε τον ηρωϊκό αγώνα και την νίκη των Ελλήνων στον ΕλληνοΙταλικό πόλεμο με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 70 χρόνων από αυτόν, αλλά και ουσιαστικά την έναρξη της ηρωϊκής αντίστασης του Ελληνικού λαού κατά των  κατακτητών.

ΑΣΜΑ ΗΡΩΪΚΟ ΚΑΙ ΠΕΝΘΙΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ



ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ


ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ



Όλα από παλαιότερες δημοσιεύσεις στο ΚΥΑΝΕΡΥΘΡΟ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΟ BLOG

1)
Chess is a game of position. The position of your pieces in relation to your opponent’s pieces is crucial. You constantly have to evaluate these positions and set up goals and long term tactics.You have to be aware of the value of the pieces on the board, the control of key squares, the safety of the king and how the pawns are structured.

When you make a move you always have to consider all the possible moves that your opponent might make. An easy way to evaluate the game in a given moment is by calculating the total value of all the pieces left on the board. These values vary with position, but in the most basic calculations a pawn is given one point, bishops and knights three points each, rooks five points and queens nine points.

The points change depending of the position of a particular piece and how the pieces are coordinated. This means that an advanced pawn is worth more than one that’s still in the starting square and that a cornered bishop is worth less than out in the open. The importance of position is something chess has in common with both backgammon and most games for poker.

Another similarity is the importance of thinking ahead.

The side controlling most space on the board usually has an advantage in chess. The more space, the more options to exploit. What you want to do is to have control of the center of the board. An important factor here is the pawn structure.

The pawns are the least valuable and least mobile pieces in the game and the pawn structure is relatively static. How the pawns are structured largely determines the strength of your position – weaknesses in the pawn structure is usually very hard or even impossible to repair.



2) BASKETBALL - CHESS





3) BASEBALL - CHESS


ΑΛΕΞΙΟΥ - ΚΑΡΑΚΑΣΙΔΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

΄

Μετά την ανακοίνωση των Διεθνών ELO από την FIDE για τον μήνα Νοέμβριο 2010, ο Σταύρος είναι ο 24ος σκακιστής της ομάδας που αποκτά διεθνές ELO (1518). 
Ο Σταύρος έχει δείξει αξιοσημείωτη πρόοδο τον τελευταίο χρόνο, απ' όσο έχω αντιληφθεί παίζει σοβαρά και με υπομονή βελτιώνει την θέση του στη σκακιέρα στους διάφορους αγώνες του, αλλά μερικές φορές που χάνει, έχει κάνει το μεγάλο αδικαιολόγητο λάθος που δεν του αφήνει περιθώριο για συνέχιση του αγώνα του. Η φετινή χρονιά θα είναι καθοριστική για την περαιτέρω του βελτίωση. Του ευχόμαστε επιτυχίες και κάθε πρόοδο.

Δείτε τρείς παρτίδες του:

Νίκη επί του φίλου του Γιώργου Αλεξάκη.


Η μεγάλη του ευκαιρία για νίκη που έχασε στην 28η κίνησή του.




Το μεγάλο του λάθος στην 24η κίνηση.