Της Λώρης Κέζα
Υπάρχει ένα
τόπι ύφασμα. Υπάρχει και
μια ταλαντούχα σχεδιάστρια που φτιάχνει πατρόν. Ζητεί από μια μοδίστρα να
μετατρέψει το ύφασμα σε ρούχο. Τι έχουμε εδώ; Πλούτο. Δεν μιλάμε για το ατομικό
εισόδημα της σχεδιάστριας ή τον μισθό της μοδίστρας. Μιλάμε για τη ραχοκοκαλιά
της εθνικής οικονομίας, για τα πρόσωπα που θα φέρουν την ανατροπή τον καιρό της
ύφεσης.
Ας μη γελιόμαστε. Καλή και άγια η κυβέρνηση, υπομονετικοί οι δανειστές, εν τούτοις η ιστορία της Ελλάδας δεν θα πάει μακριά όσο στηρίζεται σε επιδοτήσεις που πρωτίστως αποπληρώνουν προηγούμενα δάνεια και δευτερευόντως συντηρούν τη λειτουργία του κράτους. Προέχει να επιτραπεί στα δημιουργικά άτομα να δημιουργήσουν. Να επιτραπεί διά νόμων και διευκολύνσεων. Αυτό που ισχύει είναι ότι την τελευταία πενταετία πολλαπλασιάστηκαν οι δυσκολίες για όσους θέλησαν να πιάσουν αυτό το σχηματικό τόπι υφάσματος και να το μετατρέψουν σε προϊόν.
Nα δούμε πώς δυσκόλεψαν οι συνθήκες τα τελευταία χρόνια για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Κατ' αρχάς, δεν μπορούσαν να προγραμματίσουν τα οικονομικά τους σε βάθος χρόνου, καθώς η φορολόγηση άλλαζε δεδομένα κάθε λίγο και λιγάκι. Κατά δεύτερον, έγινε ακόμη πιο δύσκολη η συναλλαγή με το κράτος: οι δημόσιοι υπάλληλοι αραίωσαν, κάποιοι από αυτούς κατέβασαν τα μολύβια εν όψει απομακρύνσεων, δεν ήξερε ο πολίτης σε ποια υπηρεσία να αναφερθεί, δεν ήξερε τι ισχύει, τι θα προκύψει. Η πολυνομία, οι δυνάμεις της αδράνειας, οι επαναπροσδιοριζόμενες υποχρεώσεις και ο γενικός πεσιμισμός ποδοπάτησαν μια ηλικιακή γενιά, μια κοινωνική τάξη, μια επαγγελματική κατηγορία.
Σε τι
ήλπιζαν άραγε οι προηγούμενες κυβερνήσεις όταν σνόμπαραν τους μικρομεσαίους; Η απάντηση προκαλεί
θυμηδία. Περίμεναν τον εμίρη. Μιλούσαν για τεράστιες επενδύσεις, για
πετροδόλαρα, για γιγάντιες ξενοδοχειακές μονάδες, για εκατοντάδες στρέμματα
παραχωρημένα σε φαραωνικά έργα. Για να προσελκύσουν τον εμίρη συμπίεσαν τους
μισθούς και δημιούργησαν νεόπτωχους, πρόθυμους να δουλέψουν για το τίποτα.
Ταυτόχρονα επετράπη σε ξένες επιχειρήσεις να συμψηφίζουν τα κέρδη και τα
ελλείμματα με τις μητρικές εταιρείες ώστε να μη μένει τίποτα στη χώρα. Σε
περιπτώσεις παραβάσεων τα κολοσσιαία πρόστιμα διεγράφησαν. Ετσι οι ξένοι
μεγάλοι επενδυτές μέχρι στιγμής βρήκαν πρόσφορο έδαφος για εκμετάλλευση
αποικιοκρατικού τύπου.
Αν η
κυβέρνηση θέλει μέλλον μακρύτερο του εξαμήνου, θα πρέπει να δημιουργήσει τις
συνθήκες για την περιλάλητη ανάπτυξη. Η σχεδιάστρια με τη μοδίστρα και το τόπι
τους πάντα έραβαν και πάντα θα ράβουν. Απλώς η δημιουργικότητά τους βασίστηκε
και διόγκωσε στρεβλώσεις της οικονομίας. Η δυσκολία συντήρησης μιας αληθινής
εταιρείας τις οδήγησε στην παραοικονομία. Τα ρούχα τα πωλούν σε μπαζάρ χωρίς
απόδειξη. Δεν πληρώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία τους. Δεν φορολογούνται. Σε μικρή
κλίμακα θα λυπηθούμε για τη σύνταξη που δεν θα πάρουν ποτέ. Σε μεγάλη κλίμακα
θα αναρωτηθούμε εάν χάθηκαν προοπτικές για περισσότερες θέσεις εργασίας, για
περισσότερες πωλήσεις και - γιατί όχι; - για εξαγωγές. Και από το
τόπι υφάσματος φτάνουμε στο ισοζύγιο εισαγωγών - εξαγωγών, και από τη
ραπτομηχανή φτάνουμε στο μειούμενο ποσοστό ανεργίας.
Τόσο οι μικρομεσαίες όσο και οι μεγάλες, τόσο οι ημεδαπές όσο και οι ξένες επιχειρήσεις έχουν τις ίδιες βασικές ανάγκες. Πρώτη από όλες η σταθερότητα. Δεν είναι ανάγκη να πέσει στο μηδέν η φορολόγηση, αρκεί να μην υπάρχουν εκπλήξεις. Δεν είναι ανάγκη να επανέλθουν ακρότητες στα επαγγελματικά δικαιώματα, αρκεί να συνδυαστεί η λογική με την ευαισθησία σε μακροπρόθεσμο πλάνο. Δεν είναι ανάγκη να πεταχτούν κονδύλια, αρκεί να υλοποιηθεί άμεσα τo νέο Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς.
Τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στους δανειστές, τις τριπλέτες που δεν ονομάζονται τρόικα, στους ξένους υπουργούς Οικονομικών. Αυτοί θα σώσουν την Ελλάδα βραχυπρόθεσμα. Η σχεδιάστρια με τη μοδίστρα και το τόπι κρατούν στα χέρια τους τον μελλοντικό πλούτο και τη λύση σε όλα τα προβλήματα που διογκώθηκαν τα χρόνια της κρίσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου