Ένας ακόμη λόγος για να επισκεφθείτε την Ικαρία...
Η μακροβιότητα σ΄αυτό το ελληνικό νησί εξέπληξε μια ομάδα Αμερικανών ερευνητών καθώς "σπάει τα κοντέρ" σε παγκόσμιο επίπεδο. Στο νησί ακόμη και όσοι δεν δείχνουν μικρότεροι από τα 95 ή τα 100 τους χρόνια, σίγουρα αισθάνονται έτσι. Όπως ο παπα-Κώστας, ο οποίος στα ενενηκοστά τέταρτα γενέθλιά του έκανε δώρο στον εαυτό του μια μηχανή "γουρούνα".
Ή ο εκατονταετής κυρ-Γιώργος, απ' τη Δάφνη, που όποτε ξεμένει από τσιγαράκια παίρνει τις δυο μαγκούρες του και πετάγεται πιο πάνω, στο γιο του, για ανεφοδιασμό... "κι αν χρειαστεί μπορώ να πάω ώς τον Εύδηλο με τα πόδια", διαβεβαιώνει.
Εκεί ο αέρας είναι αλλιώς, η ζωή με όλες τις δυσκολίες της είναι αποφορτισμένη από το άγχος της μεγαλούπολης, ο χρόνος κυλάει από κάθε άποψη πιο αργά, η "Ικαριώτικη δίαιτα" δεν απειλείται από πρόχειρα και λιπαρά εδέσματα παραδιδόμενα κατ' οίκον, ο απογευματινός υπνάκος δεν είναι άγνωστη έννοια, η ίδια η μορφολογία του τόπου επιβάλλει τη σωματική άσκηση, οι δεσμοί μεταξύ συγγενών και συγχωριανών είναι πιο ισχυροί, άρα η ίδια η ύπαρξη του ανθρώπου έχει ένα επιπλέον νόημα...
Κι αν όλα αυτά μαζί δεν επαρκούν ως εξηγήσεις, ε, τότε, μάλλον φταίει το κρασάκι, που άπαντες οι γέροντες τιμούν επί καθημερινής βάσεως!
Στο site των ερευνητών www.bluezones.com/ikaria/, το οποίο μπορείτε να επισκεφτείτε για αναλυτικές πληροφορίες, ο επικεφαλής της έρευνας Νταν Μπούτνερ υπολογίζει ότι, αν οι Αμερικανοί ζούσαν με τον τρόπο της Ικαρίας, τότε οι ΗΠΑ θα εξοικονομούσαν (θεωρητικά βέβαια) γύρω στα μισό τρισεκατομμύριο δολάρια σε υγειονομικές δαπάνες!
Όσο εντυπωσιακό κι αν ακούγεται αυτό , θα ήταν άστοχο να προσεγγίσουμε το δημογραφικό θαύμα του νησιού δια της λογιστικής οδού.
Και οπωσδήποτε πιο ωφέλιμο θα ήταν να κοιτάξουμε να ΄πάρουμε μαθήματα από τους αξιαγάπητους παππούδες που του δίνουν σάρκα και οστά.
"Μεταγραφή από το περιοδικό Κ στις17.05.2009"
Ή ο εκατονταετής κυρ-Γιώργος, απ' τη Δάφνη, που όποτε ξεμένει από τσιγαράκια παίρνει τις δυο μαγκούρες του και πετάγεται πιο πάνω, στο γιο του, για ανεφοδιασμό... "κι αν χρειαστεί μπορώ να πάω ώς τον Εύδηλο με τα πόδια", διαβεβαιώνει.
Εκεί ο αέρας είναι αλλιώς, η ζωή με όλες τις δυσκολίες της είναι αποφορτισμένη από το άγχος της μεγαλούπολης, ο χρόνος κυλάει από κάθε άποψη πιο αργά, η "Ικαριώτικη δίαιτα" δεν απειλείται από πρόχειρα και λιπαρά εδέσματα παραδιδόμενα κατ' οίκον, ο απογευματινός υπνάκος δεν είναι άγνωστη έννοια, η ίδια η μορφολογία του τόπου επιβάλλει τη σωματική άσκηση, οι δεσμοί μεταξύ συγγενών και συγχωριανών είναι πιο ισχυροί, άρα η ίδια η ύπαρξη του ανθρώπου έχει ένα επιπλέον νόημα...
Κι αν όλα αυτά μαζί δεν επαρκούν ως εξηγήσεις, ε, τότε, μάλλον φταίει το κρασάκι, που άπαντες οι γέροντες τιμούν επί καθημερινής βάσεως!
Στο site των ερευνητών www.bluezones.com/ikaria/, το οποίο μπορείτε να επισκεφτείτε για αναλυτικές πληροφορίες, ο επικεφαλής της έρευνας Νταν Μπούτνερ υπολογίζει ότι, αν οι Αμερικανοί ζούσαν με τον τρόπο της Ικαρίας, τότε οι ΗΠΑ θα εξοικονομούσαν (θεωρητικά βέβαια) γύρω στα μισό τρισεκατομμύριο δολάρια σε υγειονομικές δαπάνες!
Όσο εντυπωσιακό κι αν ακούγεται αυτό , θα ήταν άστοχο να προσεγγίσουμε το δημογραφικό θαύμα του νησιού δια της λογιστικής οδού.
Και οπωσδήποτε πιο ωφέλιμο θα ήταν να κοιτάξουμε να ΄πάρουμε μαθήματα από τους αξιαγάπητους παππούδες που του δίνουν σάρκα και οστά.
"Μεταγραφή από το περιοδικό Κ στις17.05.2009"