ΤΕΧΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ;

Παρακολουθείστε: εδώ την σχετική διάλεξη του καθηγητή Θεοδόση Τάσιου που έδωσε στο Μέγαρο Μουσικής.

ΣΥΝΟΨΗ ΤΗΣ ΔΙΑΛΕΞΗΣ

Με μια διάλεξη που έχει τίτλο «Τέχνη για το λαό;» - που έγινε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Megaron Plus - ένας διακεκριμένος διανοητής, ο καθηγητής Θεοδόσης Τάσιος, αναλύει με βαθιά γνώση τη θεμελιώδη υπαρξιακή σημασία του αισθητικού ενεργήματος για το άτομο, αναπτύσσει με ενάργεια και χιούμορ τις απόψεις του για το ρόλο και τη σημασία της τέχνης στη ζωή μας και διατυπώνει τις προτάσεις του για την ενδοσχολική και εξωσχολική Καλλιτεχνική Παιδεία και για τη διευκόλυνση της λαϊκής συμμετοχής στα δρώμενα αισθητικής απόλαυσης. Αποτιμά το «πόσο βασικό είναι το αίτημα της κοινωνίας για καλλιτεχνική παιδεία», αναρωτιέται «τι πρόσβαση έχουν τα μέλη της κοινωνίας στα καλλιτεχνικά δρώμενα και τι ρόλο παίζει η εξουσία στη διάχυση της τέχνης στον λαό» και εστιάζει στη σχέση Τέχνης και Εξουσίας, μιλώντας για τον αναγκαίο κρατικό σχεδιασμό για τη διάχυση της Τέχνης στην Κοινωνία, αλλά και για τις παρενέργειες της κρατικής παρέμβασης στα καλλιτεχνικά ζητήματα τόσο στα ολοκληρωτικά όσο και στα δημοκρατικά καθεστώτα.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ο καθηγητής Θεοδόσης Τάσιος γεννήθηκε στην Καστοριά. Πήρε το δίπλωμα του Πολιτικού Μηχανικού από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1953) και συνέχισε τις σπουδές του στο Centre d Etudes Superieures ITBTB, στο Παρίσι, για ένα χρόνο. Αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Ε.Μ.Π. το 1958. Εξελέγη Επιμελητής του Ε.Μ.Π. (1958) και στη συνέχεια Έκτακτος Μόνιμος Καθηγητής (1964) και Τακτικός Καθηγητής (1969). Ίδρυσε το Εργαστήριο Οπλισμένου Σκυροδέματος του Ε.Μ.Π. και το διεύθυνε μέχρι την αποχώρησή του (1997). Δίδαξε ακόμα στα Πανεπιστήμια της Βαγδάτης (1979), της Σαγκάης (1982), της Νανκίν (1985), της Παβίας (1986) και στο College International des Sciences de Construction Paris (1979-1989).

Εξέχουσα μορφή στην επιστημονική και επαγγελματική ζωή της χώρας, υπήρξε δάσκαλος χιλιάδων μηχανικών, δημοσίευσε εκατοντάδες επιστημονικές εργασίες στις περιοχές της Εδαφομηχανικής, της Τεχνολογίας του Σκυροδέματος και της Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, ενώ ασχολήθηκε με μια ευρύτατη περιοχή επιστημονικών, τεχνολογικών και εκπαιδευτικών θεμάτων (ευρωπαϊκοί και εθνικοί κανονισμοί, αντισεισμική προστασία, προστασία μνημείων, δημόσια έργα) αλλά και με θέματα Φιλοσοφίας, Παιδείας, Γλώσσας, Ορολογίας, καθώς και με κοινωνικά θέματα ως συντάκτης Επιφυλλίδων στον ημερήσιο και εβδομαδιαίο Τύπο.

Είναι ιδρυτικό μέλος και Πρόεδρος πολλών ελληνικών Επιστημονικών Ενώσεων, μέλος αμερικανικών και ευρωπαϊκών Ενώσεων, ενώ διετέλεσε Πρόεδρος της RILEM (1977-78), της CEB (1983-87), του «Model Code 90» (1987-91), Σύμβουλος των Ηνωμένων Εθνών και Εμπειρογνώμων της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

Απέσπασε πολλές τιμητικές διακρίσεις. Είναι Επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νανκίν (1985), Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Λιέγης (1986), Fellow του American Concrete Institute (1986), Επίτιμος Πρόεδρος της CEB (1988), Επίτιμο Μέλος της RILEM (1989), της CIAS (1998), του Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Κύπρου (1999), της CICOP (2001), Επίτιμος Διδάκτωρ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου (2001), Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών του Τορίνο (2004), Επίτιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας (2004) και Επίτιμο Μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ορολογίας (2008). Τιμήθηκε, επίσης, με το Μετάλλιο της Πόλεως των Παρισίων (1986).