Η ΥΠΕΡΟΨΙΑ ΣΤΟ ΣΚΑΚΙ

Αναδημοσίευση

Του Δημήτρη Κεφάλα

Είναι γεγονός ότι μεγάλη μερίδα κορυφαίων αθλητών, προπονητών και παραγόντων στον αθλητισμό, έχει μεγαλοφροσύνη και έπαρση. Πόσo μάλλον στο σκάκι το κατεξοχήν πνευματικό άθλημα, το μέτρο χάνεται εύκολα διότι θεωρεί ο αλαζόνας ότι είναι διαφορετικός σε σχέση με το σύνολο, ότι έχει ανώτερες ικανότητες λόγω της ιδιαίτερης φύσης του σκακιού και λόγω ότι παίζεται από λίγους σε σχέση με τα υπόλοιπα αθλήματα.

Οι δε μεγαλοπαράγοντες πιστεύουν ότι διοικούν και επηρεάζουν όχι απλά ένα άθλημα αλλά κάτι ανάμεσα σε σέχτα και στοά. Τα αίτια αυτής της αλαζονείας δεν προέρχονται μόνο από την φύση του αθλήματος αλλά από την φυσική προδιάθεση του ατόμου και σαφώς από περιβαλλοντικές επιδράσεις.

Συγκρίνοντας τα αίτια, διαπιστώνουμε πως το περιβάλλον ασκεί ισχυρότερη επίδραση στο χαρακτήρα του ατόμου πχ άμα πέσεις σε Πρόεδρο ή προπονητή με έπαρση, λίγες οι πιθανότητες να ξεφύγεις (δες Ομοσπονδία, ενώσεις και προπονητές που παίρνουν 45 ευρώ την ώρα). Η προβολή του στοιχείου της υπερύψωσης αποτελεί βασικό γνώρισμα του κομπασμού. Ο υπερόπτης συμπεριφέρεται εγωιστικά και ξεπερνά τα επιτρεπτά όρια. Φαντάζεται τον εαυτό του ικανό σε πολλά θέματα και νιώθει το συναίσθημα της υπεροχής. Πιστεύει υπερβολικά στις δυνάμεις και στις προσωπικές του ιδέες και αντιλήψεις.

Όμως η «ύβρις» όπως λέγανε οι πρόγονοι, τιμωρείται. Όποιος καυχιέται για τα αξιώματά του, την δύναμη, τις ικανότητές του, τελικά θα χάσει όλα τα αγαθά ακόμα και την ζωή του! Δείτε εκείνους που έχουν χάσει τον έλεγχο της αυτογνωσίας. Τα πάθη γίνονται αιτία πολλών αποτυχιών και σοβαρό εμπόδιο για την ομαλή συμβίωση με τους συνανθρώπους.

Οι συνέπειες για την κοινωνία πολλές: μεγαλοπαράγοντες καταστρέφουν το άθλημα, προπονητές δυσφημούν, κορυφαίοι σκακιστές οδηγούνται ακόμη και στον παθολογικό τζόγο διότι πιστεύουν ότι και εκεί θα τα καταφέρουν…

Ελπίδα: η πλειοψηφία με γνώρισμα την μετριοφροσύνη η οποία συντηρεί και διαδίδει το άθλημα και προσδοκά αλλαγή στα κέντρα εξουσίας διότι από το «κεφάλι βρωμά το ψάρι».