Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ 2012




Δείτε παρακάτω μια πολύ ωραία παρτίδα του Γιώργου Γκούμα από τον 8ο γύρο του Ευρωπαϊκού ατομικού πρωταθλήματος 2012 που διεξάγεται στο Plondiv της Βουλγαρίας και στο οποίο συμμετέχουν 20 Έλληνες:





Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΙΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Χάλκινο έμβολο τριήρους της Κλασικής εποχής από το Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά











Σε 8 χρόνια συμπληρώνονται 2.500 χρόνια από την ιστορική ναυμαχία της Σαλαμίνας που πανθομολογουμένως υπήρξε καθοριστική όχι μόνο για την Ελληνική ιστορία, αλλά και για την εξέλιξη της ιστορίας του ανθρώπινου πολιτισμού.
Μία άλλη παράμετρος της πολυμελετημένης ναυμαχίας είναι η σχέση της με τα καιρικά φαινόμενα που ο ακαδημαϊκός κ. Χρήστος Ζερεφός μελέτησε και εξηγεί:


Με το πρώτο φως της ημέρας φάνηκε ότι όλοι ήταν έτοιμοι. Από τα μεγάλα πλοία τους οι Πέρσες κοιτούσαν αφ' υψηλού τα ολιγάριθμα ελληνικά σκάφη απέναντί τους. Μόλις είχαν εισέλθει στα στενά και, όπως λέει ο Αισχύλος, προτού καν δουν τους Ελληνες, είχαν ακούσει το πολεμικό τραγούδι τους. Η μάχη άρχιζε και ο Ξέρξης από το Αιγάλεω είχε πάρει από νωρίς θέση.
Στο τέλος της όμως οι Πέρσες θα είχαν καταλάβει ότι δεν έπρεπε ποτέ να πολεμήσουν στη Σαλαμίνα. Γιατί, παρά την αριθμητική υπεροχή τους, οι Ελληνες είχαν το τακτικό πλεονέκτημα: αντιμετώπισαν τους αντιπάλους τους σε στενό χώρο, όπου εκείνοι δεν μπορούσαν να ελιχθούν, και επιπλέον είχαν σύμμαχό τους τον καιρό. Αλλά όχι τυχαία. Ο άνεμος που φύσηξε εκείνη την ημέρα του Σεπτεμβρίου το 480 π.Χ. κάνοντας τα πλοία των Περσών να κλυδωνίζονται επικίνδυνα είχε προβλεφθεί από τον πρωτεργάτη της νίκης Θεμιστοκλή, ο οποίος έκανε «την πρώτη καταγεγραμμένη στην Ιστορία πρόγνωση καιρού», όπως λέει ο ακαδημαϊκός κ. Χρήστος Ζερεφός.
«Ο Θεμιστοκλής γνώριζε τα χαρακτηριστικά των "ετησίων" ανέμων αλλά και της θαλάσσιας αύρας, της καλούμενης υπό των αρχαίων τροπαίας» επισημαίνει ο διαπρεπής φυσικός και μετεωρολόγος, ο οποίος πραγματοποίησε με τους συνεργάτες του προσομοίωση σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, των καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν την ημέρα διεξαγωγής της ναυμαχίας της Σαλαμίνας.
«Ο Αισχύλος γράφει ότι το πρωινό της ναυμαχίας είχε ηλιοφάνεια και με τη μαρτυρία αυτή αποκλείεται άλλος τύπος καιρού πλην εκείνου της θαλάσσιας αύρας και του ετησία - του μελτεμιού δηλαδή - που παρατηρούνται με αίθριο ουρανό. Από την άλλη, είναι βέβαιον ότι υπήρχε άνεμος, γιατί ο Ηρόδοτος σημειώνει ότι ο Κορίνθιος Αδείμαντος στον πανικό του εσήκωσε πανιά κι έφυγε βιαστικά» λέει ο κ. Ζερεφός.
Στις 28 ή 29 Σεπτεμβρίου (21-22 ημέρα του Βοηδρομιώνος κατά το αττικό ημερολόγιο) έγινε η ναυμαχία. Η σύγκρουση άρχισε μεταξύ 8ης και 9ης πρωινής ώρας στην έξοδο του στενού της Σαλαμίνας, για να επεκταθεί στον θαλάσσιο χώρο περί την Ψυττάλεια. Και όπως διευκρινίζει ο κ. Ζερεφός, ο επικρατέστερος τύπος καιρού στην περιοχή αυτή την εποχή είναι είτε της θαλάσσιας αύρας είτε του ετησία ή συνδυασμός των δύο. Η πιθανότητα βροχόπτωσης ή θερινής καταιγίδας εξάλλου είναι μικρή.
«Πιστεύω ότι ο Θεμιστοκλής ήταν γνώστης των ανέμων. Το μελτέμι είχε αρχίσει ίσως από την προηγουμένη και το έλαβε υπόψη του, ήταν θέμα στρατηγικής» προσθέτει ο ακαδημαϊκός. Να σημειωθεί άλλωστε ότι η αύρα - αλλιώς, ο μπάτης - είναι άνεμος που πνέει με 3 χλμ. την ώρα, ενώ ο ετησίας με 50-60 χιλιόμετρα, δηλαδή, όπως θα λέγαμε σήμερα, είναι γύρω στα 7 μποφόρ.
Κατά τον Πλούταρχο «ο Θεμιστοκλής γνώριζε καλά τόσο τον καιρό όσο και τον τόπο, γι' αυτό και φρόντισε να μην παρατάξει τα πλοία του αντιμέτωπα προς τα βαρβαρικά προτού φθάσει η συνηθισμένη ώρα κατά την οποία πάντοτε πνέει δυνατός άνεμος στη θάλασσα και φέρνει κύμα προς τα στενά, γιατί αυτός ο άνεμος, ενώ δεν έβλαπτε τα πλοία τα ελληνικά που ήταν χαμηλά και δεν εξείχαν πολύ από τη θάλασσα, θα έπεφτε όμως στα βαρβαρικά πλοία, τα οποία είχαν ορθές πρύμνες και υψηλά καταστρώματα και ήσαν βαριά πλοία και θα τα παρέδιδε πλαγίως προς τα ελληνικά πλοία».

Eτησίαι και Πέρσες
Ετσι έγινε, αν κρίνει κανείς και από σχόλιο του Ηροδότου που αναφέρει ότι οι Κερκυραίοι δεν μπόρεσαν να λάβουν μέρος στη ναυμαχία επειδή τους εμπόδισαν οι ετησίαι άνεμοι να περάσουν τα ακρωτήριο Μαλέα. «Στην περιοχή της Σαλαμίνας με γενικό σύστημα "ετησίων" συγκλίνουν άνεμοι ΒΑ από την πεδιάδα της Ελευσίνας αλλά και ΒΔ από την πεδιάδα των Μεγάρων και λόγω της συγκλίσεως δημιουργείται ισχυρός κυματισμός στα ανοιχτά της Σαλαμίνας» λέει ο κ. Ζερεφός.
«Επομένως, εκτός από την περιστροφή των περσικών πλοίων, οι πέρσες τοξότες από τα καταστρώματα δεν ήταν σε θέση να στοχεύσουν με επιτυχία τους οπλίτες και τους κωπηλάτες των ελληνικών τριήρεων λόγω του κλυδωνισμού των πλοίων». Ετσι, από τα 1.207 περσικά πλοία - σήμερα οι περισσότεροι ιστορικοί θεωρούν ότι ήταν 600-800 - χάθηκαν 200, καθώς και μεγάλος αριθμός πολεμιστών, πολλοί από τους οποίους πνίγηκαν στη θάλασσα καθώς δεν γνώριζαν κολύμπι, ενώ από τις 378 τριήρεις οι Ελληνες έχασαν τις 40.
Ανατρέχοντας στην Ιστορία ο κ. Ζερεφός έχει να αναφέρει πολλές περιπτώσεις όπου ο καιρός συνέβαλε σε μεγάλες νίκες ή ήττες. Ο ίδιος ανατρέχει όμως πάντα στον Ομηρο, όταν θέλει να βρει απαντήσεις για τα μετεωρολογικά φαινόμενα στην Αρχαιότητα. «Η μετεωρολογία του Ομήρου είναι η πιο όμορφη που έχει γραφεί ποτέ! Δεν μπορείς να καταλάβεις τη φύση αν δεν έχεις διαβάσει Ομηρο» τονίζει.

Στρατηλάτες στο έλεος του καιρού
Στην Ιστορία πολλές είναι οι καταγεγραμμένες περιπτώσεις στρατιωτικών επιχειρήσεων όπου οι καιρικές συνθήκες υπήρξαν καθοριστικές για την έκβασή τους.
Οι άνεμοι είναι αυτοί που στο ομηρικό έπος σπρώχνουν τον Οδυσσέα προς διάφορες κατευθύνσεις καθυστερώντας για χρόνια την επιστροφή του στην Ιθάκη. Μια μεγάλη καταιγίδα ανέστειλε - έστω για λίγο - την πρώτη εκστρατεία των Περσών στην Ελλάδα, όταν ο στόλος των 300 πλοίων και των 20.000 ανδρών υπό την ηγεσία του Μαρδόνιου καταστράφηκε στο ακρωτήρι του Αθω το 492 π.Χ.
Εξαιτίας της παλίρροιας στα στενά της Μάγχης ο Ιούλιος Καίσαρ έβλεπε τα πλοία του να χάνονται άδοξα, χωρίς να μπορούν να προσεγγίσουν τη Βρετανία. Καταιγίδα επίσης, η οποία έπνιξε κυριολεκτικά τους Ρωμαίους, ήταν η αιτία για τη μεγάλη νίκη του Μεγάλου Θεοδοσίου εναντίον του αυτοκράτορα της Δυτικής Ρώμης το 394 μ.Χ.
Και στα νεότερα χρόνια ο Μέγας Ναπολέων βυθίστηκε στη λάσπη του Βατερλό, που έκρινε σε μεγάλο μέρος τη μάχη. Ο ίδιος εξάλλου κατατροπώθηκε, όπως είναι γνωστό, από τον ρωσικό χειμώνα, όπως και οι χιτλερικές δυνάμεις που αντιμετώπισαν παγωμένους βόρειους ανέμους και θερμοκρασίες -30 βαθμών.

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

ΠΡΟΚΡΙΣΗ




Η ομάδα του Δημοτικού Άγιος Διονύσιος της Λεοντείου Νέας Σμύρνης προκρίθηκε στο 10ο πανελλήνιο ομαδικό σχολικό πρωτάθλημα σκακιού 2012, που θα διεξαχθεί στην Καλλιθέα Χαλκιδικής (ξενοδοχείο ATHOS PALACE) στις 7 Απριλίου 2012. Κατέλαβε την 6η θέση στα κριτήρια με 11 βαθμούς και 18 πόντους σε 7 αγώνες (την 3η βαθμολογία με 5 νίκες, 1 ισοπαλία και 1 ήττα), ανάμεσα σε 71 σχολεία που έλαβαν μέρος στην τελική φάση του σχολικού ομαδικού πρωταθλήματος Αττικής 2012 που διεξήχθη το Σάββατο 17.3 στο Κερατσίνι.
Ταυτόχρονα θα έχουν το προνόμιο να λάβουν μέρος εφόσον το επιθυμούν και στα ατομικά σχολικά πρωταθλήματα της τάξης τους στις 8&9 Απριλίου 2012.
Ευχόμαστε καλή επιτυχία στα παιδιά και φυσικά καλό κουράγιο στους γονείς τους.
Τα αποτελέσματα των παιδιών:
1η σκακιέρα: Φουσκαρής Γεώργιος με 0,5 πόντους
2η σκακιέρα: Κουκάκης Δημήτριος με 6 πόντους
3η σκαιέρα: Μπούζα Μυρτώ-Ελένη με 5 πόντους
4η σκακιέρα: Μπιλή Δανάη με 6,5 πόντους

Αναλυτικά αποτελέσματα όλων των σχολείων: εδώ

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Η ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΥ "ΕΓΩ"

Του Κώστα Βαξεβάνη

Χειρότερο απ' το βλέμμα ενός δαρμένου σκύλου είναι το βλέμμα ενός ανθρώπου σαν δαρμένου σκύλου. Το βλέμμα του φόβου που δεν τον φιλτράρει η λογική, που δεν τον αναιρεί καμιά ελπίδα. Δεν υπάρχει χειρότερος φόβος απ' τον αόριστο φόβο. Δεν ξέρεις τι πρέπει να φοβάσαι και καταλήγεις να φοβάσαι τα πάντα. Λίγο πριν απ' το τέλος, φοβάσαι τον φόβο σου και καταλήγεις να φοβάσαι τον εαυτό σου.

Γέμισαν οι δρόμοι τέτοια βλέμματα. Άνθρωποι που δεν ξέρουν τι πρέπει να φοβούνται, σαν τα σκυλιά που περιμένουν το χτύπημα. Πού πάμε; Τι θα μας συμβεί; Κανένας δεν μπορεί ν' απαντήσει αλλά και κανένας δεν θέλει. Τι κακό θα συμβεί; Θα χάσουμε τη δουλειά μας, το σπίτι; Θ' αναγκαστούμε να ζήσουμε με λιγότερα; Η τηλεόραση 52 ιντσών δεν θα προσφέρει καμιά απόλαυση; Θ' αναγκαστούμε να ψάχνουμε στα σκουπίδια;

Θα είμαστε υποχρεωμένοι να πίνουμε ρετσίνα με τον γείτονα που δεν γνωρίζουμε καν, όπως σ' εκείνες τις ταινίες με τον Ρίζο και τη Βλαχοπούλου; Υπάρχει περίπτωση να χτυπήσει η πόρτα και να είναι ο διπλανός που ζητάει ένα λεμόνι; Ποιο απ' όλα είναι το δικό μας σενάριο;

Δεν είμαι σίγουρος πως η πτώχευση είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που θα πτωχεύσει. Η Παιδεία των προσωπικών Πανεπιστημίων και της κομματικής συναλλαγής; Οι εφορίες της διαφθοράς; Τα νοσοκομεία με το φακελάκι; Μήπως θα συντριβεί το πολιτικό μας σύστημα, αυτή η μεγάλη αποθήκη με ψεύτες, φαφλατάδες και ανεπάγγελτους; Θ' αναγκαστεί ο Δημήτρης Ρέππας να γίνει οδοντογιατρός, ο Καραμανλής δικηγόρος και ο Βενιζέλος αδύνατος; Ποια, αλήθεια, είναι η μεγάλη καταστροφή που φοβόμαστε;

Υπάρχουν πολλά που θα χάσουμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτά που δικαιούμαστε και πολύ περισσότερο αυτά που χρειαζόμαστε. Στη γειτονιά μου θα κλείσουν τα 7 καταστήματα μανικιούρ-πεντικιούρ και τα 6 κομμωτήρια και θα μείνει μόνο ο ένας φούρνος που θα πουλάει είδος ανάγκης: ψωμί. Οι κυρίες θα πάψουν να ισορροπούν επικίνδυνα πάνω σε αφόρετες γόβες και τεχνητές επιθυμίες. Οι τράπεζες δεν θα έχουν διακοποδάνεια. Ο Ρέμος δεν θα βρίσκει κανέναν να του ρίξει δυο γαρύφαλλα. Η Φιλιππινέζα δεν θ' αναθρέφει πια τα παιδιά. Οι σύγχρονες μανάδες ίσως δεν θ' αναφωνούν «δεν αντέχω», γιατί θ' ανακαλύψουν τη σημασία και της λέξης και της αντοχής. Τα παιδιά μας, όταν βγάζουν με 10 το λύκειο, θα πηγαίνουν σε κάποια τεχνική σχολή και όχι στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου που αναλαμβάνει να βαφτίσει τους κατιμάδες επιστήμονες με το αζημίωτο.

Ίσως χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο όπως σε όλη την Ευρώπη, για να επικοινωνούμε και όχι για να εξευτελιζόμαστε. Το «ουάου» θα πάψει να είναι το υποκατάστατο του οργασμού στις κουβέντες που ψάχνουν την επιβεβαίωση της ανοησίας. Μπορεί να ψάξουμε περισσότερο τον πραγματικό οργασμό, μαζί με τους κανονικούς ανθρώπους που θα μας κάνουν να τους εκτιμάμε. Θ' αρχίσουμε να αξιολογούμε ποιος είναι ικανός και χρήσιμος και όχι αναγνωρίσιμος. Οι μανάδες δεν θα ζητάνε αυτόγραφο από την Τζούλια για τις κόρες τους.

Πιο πολύ, νομίζω, θα καταστρέψουμε με τα χέρια μας εκείνο το διεστραμμένο «εγώ» που επιμένει να μας αξιολογεί και να μας συγκρίνει με βάση τις πισίνες, τη μάρκα του αυτοκινήτου και τις κακόγουστες καρό ταπετσαρίες που φοράμε επειδή γράφουν Burberry. Μπορεί να μη θέλουμε πια να γίνουμε πλούσιοι, αλλά ουσιαστικοί. Μπορεί ίσως και ν' αγαπηθούμε περισσότερο, ανακαλύπτοντας τη συλλογικότητα και το ενδιαφέρον για μια ζωή που είναι κοινή.

Οι επιπόλαιοι θα ξαναγίνουν επιπόλαιοι και δεν θα είναι πια τρέντι. Οι αγρότες θα επιστρέψουν στα χωράφια. Και οι Ουκρανές, που έτρωγαν τις ψεύτικες επιδοτήσεις, στα σπίτια τους. Στα καφενεία των χωριών θα συζητάνε ξανά ποιο παιδί πρόκοψε και όχι ποιο πήγε σε ριάλιτι. Οι DJs, οι image makers, οι κουρείς σκύλων, ίσως χρειαστεί να βρουν μια άλλη δουλειά.

Το σύστημα της αξιολόγησής μας θ' αλλάξει και ίσως απαιτήσουμε πραγματικά να τιμωρηθούν αυτοί που τα έφαγαν. Παρουσία μας, πάντα. Ίσως δεν ξαναψηφίσουμε εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν τη θέση. Και ίσως καταλάβουμε πως τα κοράκια του εξτρεμιστικού καπιταλισμού, που φαίνονταν καναρίνια μέσα από τα κουστούμια και τις τηλεοράσεις, ήταν αυτοί που μας εξαπάτησαν την ώρα που ζαλιζόμασταν με Johnnie Black. Ίσως ψάξουμε για μια πιο δίκαια ζωή, χωρίς να μετράμε την απόδοση δίκιου με τη σύγκριση τραπεζικών λογαριασμών.

Μπορεί ξαφνικά οι καλλιτέχνες ν' αρχίσουν να παράγουν κι αυτοί, πατώντας σε αυτό που είναι ζωή και όχι στις κρατικές επιδοτήσεις, σαν να πουλάνε βαμβάκι, και στις δημόσιες σχέσεις.

Δεν είμαι σίγουρος πως όλα αυτά είναι κακά. Ναι, θα υπάρξουν χιλιάδες άνεργοι. Θα χτυπηθεί το Δημόσιο. Αυτό που βρίζουμε όλοι πως είναι αντιπαραγωγικό, μας ταλαιπωρεί και δεν μας εξυπηρετεί. Θ' απολυθούν κάποιοι απ' αυτούς που μπήκαν με ρουσφέτι, γλείψιμο, αναξιοπρέπεια. Τα επαρχιακά μουσεία της χώρας δεν θα έχουν δέκα κηπουρούς, θα καταργηθούν οι «Οργανισμοί Αναξιοπαθούντων Κορασίδων» και οι «Πολιτιστικοί σύλλογοι για τη σουρεαλιστική προσέγγιση της ζωής του Λάμπρου Κατσώνη». Οι ανύπαντρες κόρες αξιωματικών δεν θα παίρνουν επίδομα. Και όσες απ' αυτές είναι επώνυμες δεν θα είναι «κατά του γάμου από άποψη», για να παίρνουν το επίδομα.

Φοβάμαι, όπως όλοι. Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία τον διεφθαρμένο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό. Φοβάμαι.

Γι' αυτό θέλω να τελειώνουμε.

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

CENTER STAGE

Μαγευτική η τέχνη του χορού:

Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

ΤΑ 50 ΦΕΤΙΝΑ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΜΕΣΙ

Αναδημοσίευση από τα Διασκεδαστικά Μαθηματικά

Ο Λιονέλ Μέσι έφτασε τα 50 γκολ σε μία σεζόν και πάει να σπάσει το δικό του προσωπικό ρεκόρ (πέρσι) με 53 τέρματα.
Δείτε σε βίντεο και τα 50 του γκολ!

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

ΔΟΜΝΑ ΣΑΜΙΟΥ

Μεγάλη η λύπη μας για το ότι η κυρα- Δόμνα δεν είναι πια μαζί μας. Την πρωτογνώρισα στη Σαντορίνη στα μέσα Ιουλίου 1981, σε μια της συναυλία παραδοσιακής μουσικής στο γήπεδο του Καμαρίου. 
 Ένας-ένας φεύγουν οι σπουδαίοι... Να δούμε τι θα μας μείνει στο τέλος.
Έφυγε το βράδυ του Σαββάτου 10.3.2012 για το μεγάλο ταξίδι. Όμως θα συνεχίσει να μιλά, να τραγουδά, να πετά και ν' αγγίζει τις ψυχές μας και μαζί μας όλων εκείνων που την αγάπησαν για την φωτεινή προσφορά της. Πάντα ήθελα να τη γνωρίσω στα παιδιά μου. Αμέλησα και δεν έγινε.

Η κηδεία της θα γίνει στις 13.3.2012 και ώρα 15:00 στο Νεκροταφείο της Νέας Σμύρνης.


Το Βιογραφικό της
Η Δόμνα Σαμίου γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1928 στην Καισαριανή της Αθήνας. Οι γονείς της ήταν μικρασιάτες πρόσφυγες από το Μπαϊντίρι, χωριό της περιοχής της Σμύρνης. H μητέρα της ήρθε στην Ελλάδα το 1922, ο πατέρας της, αιχμάλωτος στρατιώτης, λίγο αργότερα, με την Ανταλλαγή. Έζησε τα παιδικά της χρόνια μέσα στις απάνθρωπες αλλά παράλληλα πολύ ανθρώπινες και αλληλέγγυες συνθήκες της προσφυγιάς, κι εκεί απέκτησε τα λαϊκά ερείσματα της προσωπικότητάς της και την ατόφια συμμετοχικότητά της. Στο περιβάλλον αυτό είχε τα πρώτα μουσικά της ακούσματα απ’ τα οποία και πήγασε η αγάπη της για την παραδοσιακή μουσική.

Σε ηλικία 13 ετών η Δόμνα Σαμίου έχει την πρώτη διδακτική επαφή με τη βυζαντινή και τη δημοτική μουσική αλλά και με τη λογική της επιτόπιας έρευνας, μαθητεύοντας κοντά στον Σίμωνα Καρά, στο «Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής», ενώ παράλληλα φοιτά στο νυχτερινό Γυμνάσιο.
Ως μέλος της χορωδίας του Σίμωνα Καρά αρχίζει η σχέση της και με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας/Ε.Ι.Ρ όπου αργότερα, το 1954, προσλαμβάνεται στο Τμήμα Εθνικής Μουσικής. Από τη θέση αυτή γνωρίζει τους σημαντικότερους λαϊκούς μουσικούς, οι οποίοι την εποχή εκείνη της εσωτερικής μετανάστευσης συρρέουν στην Αθήνα απ’ όλες τις περιοχές της Ελλάδας, και τους οποίους το ΤΕΜ ηχογραφεί για τις εκπομπές του. Έτσι η Δόμνα εξοικειώνεται με όλα τα τοπικά μουσικά ιδιώματα. Παράλληλα κάνει μουσική επιμέλεια σε εκδόσεις δίσκων, θεατρικές εκπομπές, κινηματογραφικές ταινίες. Το 1963 αρχίζει τα ταξίδια της στην επαρχία για επιτόπιες καταγραφές και συγκέντρωση μουσικού υλικού για το προσωπικό της αρχείο με δικά της μηχανήματα.

Το 1971 παραιτείται από την Ραδιοφωνία. Την ίδια χρονιά-σταθμό αποδέχεται την πρόσκληση του Διονύση Σαββόπουλου και πρωτοεμφανίζεται στο νεανικό και αντιχουντικό Ροντέο, δίνοντας μια μεγάλη έκτοτε στροφή στη σχέση των νέων με την παραδοσιακή μουσική. Τις σημαντικές αυτές εμφανίσεις ακολουθεί η συμμετοχή στο Φεστιβάλ Μπαχ στο Λονδίνο, οργανωμένο από τη Λίλα Λαλάντη. Η λαμπρή καλλιτεχνική καριέρα της Δόμνας Σαμίου έχει ξεκινήσει θριαμβευτικά. «Πέρασε η ντροπή που είχαν για το δημοτικό τραγούδι», όπως δηλώνει σε συνέντευξή της η ίδια.

Το 1974 αρχίζει η συνεργασία με την Columbia και οι αλλεπάλληλες εκδόσεις LP. Το 1976-77 με σκηνοθέτες τον Φώτο Λαμπρινό και τον Ανδρέα Θωμόπουλο γυρίζουν στην ελληνική επαρχία είκοσι επεισόδια για την εκπομπή της ΕΡΤ «Μουσικό οδοιπορικό».

Το 1981 ιδρύεται ο Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής - Δόμνα Σαμίου με σκοπό την διάσωση και προβολή της παραδοσιακής μουσικής και κυρίως την έκδοση δίσκων και τη διοργάνωση εκδηλώσεων με αυστηρές επιστημονικές και ποιοτικές προδιαγραφές, μακρυά από τις απαιτήσεις των εμπορικών εταιριών.

Το έργο της ξεπερνά πια τα ελληνικά σύνορα. Εκδίδονται δίσκοι της στη Γαλλία και τη Σουηδία. Επί σαράντα περίπου χρόνια πραγματοποιεί σειρά συναυλιών από την Αυστραλία μέχρι τη Νότια Αμερική που όχι μόνο συγκινούν τους Έλληνες της Διασποράς αλλά και αποκαλύπτουν στους ξένους μια ποιοτική «ελληνική μουσική δίχως μπουζούκι», όπως γράφτηκε σε κάποια κριτική συναυλίας της στη Σουηδία.

Στο εσωτερικό της Ελλάδας οι εμφανίσεις της σε συναυλίες κάθε είδους και με κάθε αφορμή είναι αναρίθμητες καθώς και οι τιμητικές προσκλήσεις και τα αφιερώματα, όπως π.χ. η επετειακή παράσταση για τα 70 της χρόνια: «Η Δόμνα Σαμίου στο Μέγαρο Μουσικής: η γνωστή και άγνωστη Δόμνα», τον Οκτώβριο του 1998.

Για τις ποικίλες δραστηριότητες της συνεργάζεται με τους πιο καταξιωμένους Έλληνες και ξένους μουσικούς, μουσικολόγους, λαογράφους, εθνομουσικολόγους αλλά και διδάσκει, μυεί και αναδεικνύει πρωτόβγαλτους νέους καλλιτέχνες. Aπό το 1994 δίνει μαθήματα δημοτικού τραγουδιού για ενήλικες στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων της Αθήνας. Πάμπολλες είναι επίσης οι πρωτοβουλίες της και έμπρακτη και ανιδιοτελής η προσφορά της σχετικά με την βελτίωση της μουσικής εκπαίδευσης των παιδιών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αίτημα παιδαγωγικά πρωταρχικό και επιτακτικό κατά την ίδια.

Καταξιωμένη και αγαπητή για την προσφορά και την προσήνια της είδε το έργο της να αναγνωρίζεται πολλαπλά και τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις, με αποκορύφωση την απονομή μεταλλίου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλο το 2005.

Περιστοιχιζόμενη από τους συνεργάτες, φίλους και υποστηρικτές της η Δόμνα συνεχίζει το έργο της με εκδόσεις υπομνηματισμένων με αναλυτικά κείμενα θεματικών CD, την οργάνωση του ανέκδοτου προσωπικού Αρχείου της και την προετοιμασία για ανάρτησή του στο διαδίκτυο.

Τραγούδι από την Κωνσταντινούπολη.
Απόσπασμα από τη συναυλία που πραγματοποιήθηκε στο Τάουν Χολ του Σίδνεϊ, το 1984, στο πλαίσιο του 5ου Ελληνικού Φεστιβάλ Σίδνεϊ.
Τη Δόμνα Σαμίου συνοδεύουν οι μουσικοί: Πέτρος Αθανασόπουλος-Καλύβας, κλαρίνο, Αλέκος Παύλου-Αραπάκης, βιολί, Νίκος Καρατάσος, σαντούρι, Μαθιός Βεντούρης, λαούτο, Μιχάλης Κλαπάκης, τουμπελέκι.

"Το τραγούδι «Έχε γεια Παναγιά» μου το πρωτόπε ο Αχιλλέας Ζαφειρόπουλος, αδελφός μιας καλής μου φίλης που είχα πρωτοσυναντήσει δεκαεπτά - δεκαοκτώ χρονών στην Κωνσταντινούπολη, το 1970. Μάλιστα, εκ των υστέρων, γύρω στα 1998, ένας άλλος φίλος μου από την Ίμβρο μου είπε ότι ο στίχος δεν ήταν «Έχε γεια Παναγιά» αλλά «Έχε γεια, πάντα γεια». Κατά πόσον είναι σωστό κι αυτό δεν ξέρω, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που ο ανώνυμος λαός αλλάζει κάτι το οποίο δεν του πάει καλά σ' ένα τραγούδι": Δόμνα Σαμίου (2000)

ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΡΤ  (2012) ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑ:

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

ΣΤΟ ΛΑΥΡΙΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΟΡΟΣ




ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΟΝΤΕΙΟΥ Ν. ΣΜΥΡΝΗΣ (ΑΓ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ)
ΣΤΑ ΠΡΟΚΡΙΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΟΜΑΔΙΚΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ ΣΚΑΚΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ 2011

Το Δημοτικό Άγιος Διονύσιος του Λεοντείου Ν.Σμύρνης έχοντας δημιουργήσει πλέον παράδοση στους σχολικούς αγώνες σκακιού, προκρίθηκε στα τελικά ομαδικού σκακιού Αττικής καταλαμβάνοντας της 1η θέση (4 νίκες και 1 ισοπαλίαμε 9 βαθμούς,
ανάμεσα σε 20 δημοτικά σχολεία των Νοτίων Προαστίων που διεξήχθησαν σήμερα στο ιστορικό 1ο Δημοτικό Σχολείο του Λαυρίου.
Αποτελέσματα όλων των σχολείων: εδώ

Η σύνθεσή της ομάδας ήταν:
1η σκακιέρα ΚΟΥΚΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Ε1), 2,5 πόντοι σε 5 αγώνες (50%) (σκακιστής του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ ΓΣΣ)
2η σκακιέρα ΜΠΟΥΖΑ ΜΥΡΤΩ-ΕΛΕΝΗ (Ε2), 4,5 πόντοι σε 5 αγώνες (90%) (σκακίστρια του ΖΗΝΩΝΑ ΓΛΥΦΑΔΑΣ)
3η σκακιέρα ΦΟΥΣΚΑΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (ΣΤ2), 4 πόντοι σε 5 αγώνες (80%)
4η σκακιέρα ΜΠΙΛΗ ΔΑΝΑΗ (ΣΤ2), 4(5) πόντοι σε 4 αγώνες (100%) - (1 πόντος αα) (σκακίστρια του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ ΓΣΣ)
Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά και τους ευχόμαστε καλή συνέχεια στα τελικά που θα γίνουν στο Κερατσίνι το Σάββατο 17.3.2012

Οι τροπαιούχοι με τον θρύλο του σκακιού κο Στράτο Γρίβα που έκανε την απονομή
και τον κο Παναγή Σκλαβούνο, που είχε την ευγένεια να αθλοθετήσει το εξαιρετικό
βιβλίο-έρευνά του με θέμα τους Έλληνες σκακιστές του 19ου αιώνα 
για να 'στολίσει' τη βιβλιοθήκη του Λεοντείου Λυκείου Ν. Σμύρνης.

Eρμηνεία: Μαρία Δουράκη

"Ματωμένος Γάμος" (1964-65 Columbia)
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Έριξα πέτρα στο πηγάδι
για να βρω νερό
ένα χρυσό φλουρί στον ʼδη
και σε καρτερώ.

Δεν έχω ελπίδα να χαρώ
τη χάρη σου μεσ' το χορό.

Ποιος είν' απόψε ο τυχερός;
στο Λαύριο γίνεται χορός.

Ψυχή στο βράχο καρφωμένη
με εφτά καρφιά
Μπόρα πικρή σε περιμένει
Και μια συννεφιά
Εφτά καρφιά εφτά παιδιά
Μου 'χουν ματώσει την καρδιά.

Ποιος είν' απόψε ο τυχερός;
στο Λαύριο γίνεται χορός.

Μια σπίθα ανάβει
μέσα απ' τη σβησμένη πυρκαγιά
Κι είναι κερί που καίει τη νύχτα
μπρος στην Παναγιά.

Ποιος είν' απόψε ο τυχερός;
στο Λαύριο γίνεται χορός.

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ



ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΑΓΝΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ "MOST 2003"