Ο παλιός είναι αλλιώς.
Ο νέος είναι: Αρούρι, γαλί, γαλόπουλο, γάλος, γιαννάκης, γκάβακας, γκαβός, γκάου-μπίου, γράσο, γρασαδόρος, κουνέλι, κωλόψαρο, λεβέκουρας, μουλαρόγιαννος, νέο, νεοκλής, νέοπας, νέος, νέου, νεούδι, νέωψ, νιάτο, νιούφης, πατόψαρο, ποντικαράς, ποντίκι, πουστόνεο, στραβάδι, στράβακας, στραβό, στραβογαλάς, στραβόγαλο, στραβόγιαννος, τύφλας, τυφλίτης, χρυσόψαρο, ψάρακας, ψαράς, ψάρι, ψαρόγιαννος, ψαρούκλα.
Πόσο πάει ο γαύρος σήμερα;
Πόσα είναι τα κουσού σου, ρε ψάρακα;
Μακριά, νέος: θα μας κολλήσεις μέρες!
Δεν θες να πας γερμανικό; Ξεψαρωσάμεν νεούδι;
Η άδεια, νέου, δεν είναι απολυτήριο!
Ακόμα μυρίζεις πολιτικό γαλατάκι!
Ποντικαρά-ποντικαρά,
θα σου την κόψω την ουρά,
γιατί σηκώνει σκόνη
και τον παλιό λερώνει!
Τι σειρά είσαι, στραβάδι; Σειρά απελπισίας; Σειρά αυτοκτονίας, να λες!
Κωλόψαρο, έχεις αίματα από τ’ αγκίστρι!
Θαλαμοφυλίκι θέλεις; Δεν προβλέπεται για την ΕΣΣΟ σου, ρε ψάρι!
Νεούδια, κρατήστε τα νερά από το ντούς που θα κάνετε, γιατί θέλουμε να ετοιμάσουμε ψαρόσουπα.
Που λες, νεούλι, στην Κίνα, είναι μια χελώνα και περπατάει σιγά-σιγά.
Ξέρεις τι κάνει αυτή η χελώνα που είναι στην Κίνα; Φέρνει το απολυτήριό σου!
Στραβόγιαννα, στραβόγιαννα, πότε θ’απολυθείτε;
Εικοσιένα τα σκαλιά στραβόγιαννα, να πα’ να γα……..
Τα ρούχα του παλιού ρε; Είναι βαριά!
Μη σε βάλω να παίξεις πιάνο πάνω στο τζόκεϊ!
Ακόμα δεν έχει τυπωθεί ούτε το συνοπτικό σου, στραβάδι!
Εικοσιτρείς τρελές είναι πολλές, νέος;
Έχεις γράσα στα μάτια σου
Τον καιρό που η θητεία βαστούσε δυο χρόνια και βάλε, ίσχυε το απόφθεγμα: «Οι νέοι φαντάροι είναι στραβοί· το ένα τους μάτι ανοίγει όταν κλείσουν χρόνο, το άλλο στους είκοσι μήνες». Όταν κάποιος είχε να υπηρετήσει π.χ. 28 μήνες μπορούσαν να του πούνε «ακόμα δεν έχει τυπωθεί ούτε το συνοπτικό σου, εννοώντας το συνοπτικό ημερολόγιο, της επόμενης χρονιάς.
Η λέξη με τα περισσότερα συνώνυμα στην φανταρίστικη γλώσσα πρέπει να είναι ο νέος. Παλιότερα τούς έλεγαν γιαννάκια, στραβόγιαννους, γαλόπουλα. Όταν έμπαιναν στη δεκαετία του ’50 στο στρατόπεδο οι νέοι, οι παλιοί πετούσαν καλαμπόκι και τους φώναζαν γλου-γλου, διότι τότε η κατεξοχήν λέξη, όπως σήμερα το ψάρι, ήταν το γαλόπουλο. Από τις παλιές λέξεις, αυτή που πιο πολύ ακούγεται σήμερα είναι το στραβάδι.
Όμως… ο νέος είναι ωραίος!
Το παραπάνω είναι ακριβής αναδημοσίευση της ανάρτησης με ημερομηνία 4.2.2010 από το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου, που πρόσφατα θυμήθηκα ότι είναι ο συγγραφέας ενός απολαυστικού βιβλίου για τον Ελληνικό Στρατό: "Μετά την αποψίλωση".
Κάποια στιγμή επίσης όταν έχω χρόνο θα αναρτήσω ένα σπαρακτικά ξεκαρδιστικό διήγημα του Μ. Χάκκα σχετικό και αυτό με τον Ελληνικό Στρατό με τίτλο: " Ένας αγνοημένος φιλλέληνας".
Κάποια στιγμή επίσης όταν έχω χρόνο θα αναρτήσω ένα σπαρακτικά ξεκαρδιστικό διήγημα του Μ. Χάκκα σχετικό και αυτό με τον Ελληνικό Στρατό με τίτλο: " Ένας αγνοημένος φιλλέληνας".