Χαμογελάς, στα μάτια σου γλιστράω,
δε με κοιτάς, μα πες μου, που να πάω;
Που να σε ζητώ, που να σ' αγαπώ,
που να σε ξεχνώ;
Και με φιλάς, η ανάσα σου αγριεύει
και σου ζητώ, αυτό που περισσεύει,
δυο αναπνοές, λέξεις σου παλιές,
κάτι να μη θες.
Θέλω να καις άστρο μου κι αν θες,
να με προσέχεις στις φτηνές μου τις στιγμές
κι από εκεί ψηλά ρίξε μια ματιά,
πες μου πως βλέπεις τα δικά μου τα παράπονα.
Σα να μη σ' έχασα
Σα να μη σ' έχασα ποτέ, να 'μαστε πάλι,
όλα έχουν μείνει, όπως τ' άφησες πριν χρόνια.
Το ροζ φουλάρι σου, το ρίμελ κι η κολώνια
που κι αν ξεθύμανε, μου φέρνει πάντα ζάλη.
Σα να μη σ' έχασα ποτέ, σπάστα και ρίχτα
τα λόγια που 'λεγες, η αγάπη πριν ραγίσει.
Δε σε ρωτώ, αν ήρθες μόνο για μια νύχτα,
μα σ' αγαπώ κι ας σ' έχουν χίλιοι περπατήσει.
Δώσ' μου φωνή, δώσε μου χρώμα
κι άσε με πάλι να καώ,
αντέχω για ένα γύρο ακόμα,
η αγάπη θέλει σ' αγαπώ.
Δώσ' μου φωνή, δώσε μου χρώμα
κι όνειρο γίνε πλάνο μου,
πόσο μελό να γίνω ακόμα,
για να κολλήσεις πάνω μου.
Σα να μη σ' έχασα ποτέ, να 'μαστε πάλι,
στρώνω όπως πάντα για δυο άτομα τραπέζι,
το δίσκο βάζω που σου άρεσε να παίζει
και σε κερνώ απ' το στερνό μου το μπουκάλι.
Σα να μη σ' έχασα ποτέ, στήνω σκακιέρα,
να ξανακάνεις χίλια ματ στην ευτυχία.
Σαν στρατιωτάκι σου έτοιμο για θυσία,
στ' άγρια μεσάνυχτα σου λέω, καλημέρα.
Δώσ' μου φωνή, δώσε μου χρώμα
κι άσε με πάλι να καώ,
αντέχω για ένα γύρο ακόμα,
η αγάπη θέλει σ' αγαπώ.
Δώσ' μου φωνή, δώσε μου χρώμα
κι όνειρο γίνε πλάνο μου,
πόσο μελό να γίνω ακόμα,
για να κολλήσεις πάνω μου.