Μιά διαφορετική Μαρτυρία
Δεν είχα κατεβεί στο κέντρο της Αθήνας τις ημέρες εκείνες, αλλά πάντα θυμάμαι τα συγκλονιστικά γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Ήμουν Μαθητής της Β' Γυμνασίου -στο Β2 τμήμα- στην Πρότυπη (τότε) Ευαγγελική Σχολή Ν.Σμύρνης. Η Σχολή στεγαζόταν στο σχολείο της Νέας Σμύρνης επί της οδού Αγίου Ανδρέα και Κοραή. Υπήρχε μόνο η μία πτέρυγα του σχολείου αυτή επί της οδού Αγίου Ανδρέα (δεν είχε κτισθεί το κτίριο του σημερινού 1ου Γυμνασίου, όπου σήμερα φιλοξενείται και το σκακιστικό τμήμα του Πανιωνίου). Η αίθουσά μας ήταν στο ισόγειο, η τέταρτη στην σειρά.
Ήταν η Πέμπτη 15.11.1973. Ξαφνικά μετά το πρώτο διάλειμμα, μόλις είχαμε μπεί στις αίθουσες για την 2η ώρα (είχαμε Αρχαία Ελληνικά με καθηγήτριά την Άννα Καρανικόλα), ακούστηκε ένας χαρακτηριστικά οξύς και έντονος θόρυβος τριξίματος σίδερου στην άσφαλτο. Όλοι τρέξαμε στα παράθυρα και είδαμε ένα τάνκ, που περνώντας με πολύ χαμηλή ταχύτητα από την οδό Κοραή, έστριψε στην οδό Αγίου Ανδρέα και σε λίγα λεπτά έπαψε να ακούγεται. Όπως έμαθα αργότερα ήταν ένα άρμα ΑΜΧ-30 σαν αυτό που έριξε την πύλη του Πολυτεχνείου. Τι δουλειά είχε το τάνκ στην Ν. Σμύρνη ποτέ δεν μάθαμε.
Την Παρασκευή 16.11.1973 εμείς οι μικροί μείναμε στο σχολείο (οι μεγάλοι της 5ης και της 6ης Γυμνασίου -τότε το Γυμνάσιο είχε 6 τάξεις- έφυγαν με τα πόδια για το Πολυτεχνείο) γιατί δεν υπήρχε συγκοινωνία. Μετά από την πρώτη ώρα ήρθε διαταγή! (τότε ακόμη και στην εκπαίδευση τις εντολές τις έλεγαν διαταγές) και μας είπαν να φύγουμε για τα σπίτια μας. Θυμάμαι τους πολλούς (κοντινούς) πυροβολισμούς που ακούγαμε μαζί με τον φίλο μου τον Μιχάλη και τον φόβο μας μέχρι να φθάσουμε στο σπίτι του στην οδό Αγίας Βαρβάρας στο Παλαιό Φάληρο, και από εκεί στο σπίτι μου στην Κοψαχείλα.
Αμέσως "έπιασα" τον σταθμό του Πολυτεχνείου στο ραδιόφωνό μας (δούλευε με τρίοδες λυχνίες) και ακουγόταν εξαιρετικά καλά, παρόλα τα παράσιτα που του έβαζαν. Δεν έφυγα από κοντά του όλο το απόγευμα και την νύκτα, περίπου μέχρι τις 03:00 το πρωί του Σαββάτου που σίγησε...
Την επόμενη μέρα αρχίσανε τα απεφασίσαμεν και διατάσσομεν...
Τότε...
Και τώρα...