Σκέφτομαι μερικές φορές πόσο πολύ είναι πιεσμένα τα σημερινά παιδιά μας, αφού δεν τους μένει καθόλου ελεύθερος χρόνος για παιχνίδι, παρέες, ξεκούραση και για ανεμελιά. Πέρα από τα σχολικά μαθήματα είναι φορτωμένα σε καθημερινή βάση (περιλαμβανομένων και των Σαββατοκύριακων) με πληθώρα δραστηριοτήτων (μουσική, χορός, μπάσκετ, ποδόσφαιρο, στίβος, κ.λ.π.) που απαιτούν έντονη σωματική και πνευματική προσπάθεια, πολύ χρόνο δικό τους και των γονιών τους και άφθονη βενζίνη για τις μετακινήσεις τους. Όλα γίνονται με πρόγραμμα και απόλυτα συντονισμένα ώστε να προλάβουν την επόμενη δραστηριότητα, χωρίς να τους μένει καν ο καιρός να χωνέψουν την προηγούμενη. Νομίζω ότι αυτά πιο πολύ στοχεύουν στην αναζήτηση της παρελθούσας νιότης των γονιών και των χαμένων ευκαιριών τους, παρά στην εκπαίδευση, την άθληση ή την ψυχαγωγία των παιδιών τους.
Ουκ εν τω πολλώ τω εύ...
... Θυμηθείτε ότι η ζωή είναι αγώνας αντοχής και όχι αγώνας ταχύτητας.