Παρατηρούμε συνεχώς το φαινόμενο που τελευταία δυστυχώς εντείνεται (έχει γίνει της μόδας), μερικοί νεαροί μας σκακιστές (ξέρουν αυτοί ποιοί είναι) να σηκώνονται πολύ συχνά από την θέση τους την ώρα που σκέφτεται ο αντίπαλός τους, και, αντί να εκμεταλλεύονται τον χρόνο του αντιπάλου τους για να σκέφτονται και οι ίδιοι, περιφέρονται στις άλλες σκακιέρες κοιτάζοντας τις παρτίδες των άλλων.
Με αυτό δεν θέλουμε να πούμε ότι πρέπει να μην σηκώνονται καθόλου από την θέση τους, ίσα-ίσα που το να αφήσει κάποιος για λίγο την θέση του για να ξεμουδιάσει ή για να πάρει λίγο αέρα του κάνει καλό και στο παιχνίδι του. Όμως το να είμαστε τον περισσότερο χρόνο σκέψης του αντιπάλου μας μακριά από την σκακιέρα μας, είναι διαπιστωμένο ότι μας βλάπτει στα αποτελέσματά μας.
Και για ελαφρώσουμε την παρατήρησή μας ακολουθεί η περιγραφή ενός σχετικού πραγματικού περιστατικού από το διεθνές τουρνουά της Νυρεμβέργης του 1896, όπως αναφέρεται στο 46ο τεύχος του περιοδικού "ΣΚΑΚΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ":
Ο νεαρός Ούγγρος σκακιστής Κάρουσεκ, ένα από τα μεγαλύτερα σκακιστικά ταλέντα στα τέλη του 19ου αιώνα έπαιζε εναντίον του βετεράνου Πολωνού μαίτρ Βίναβερ που ήταν ένας από τους ισχυρότερους σκακιστές της εποχής του και εμπευστής της γνωστής βαριάντας στην Γαλλική Άμυνα που πήρε το όνομά του.
Ο νεαρός Ούγγρος από την αρχή της παρτίδας παίζει γρήγορα την κάθε του κίνηση, σηκώνεται αμέσως από την θέση του και μόλις ο αντίπαλός του παίζει την δική του κίνηση, ξανακάθεται, παίζει ξανά γρήγορα την κίνησή του, σηκώνεται και πάλι και περιφέρεται κοιτάζοντας τις άλλες παρτίδες.
Καθώς αυτό συνεχιζόταν, ο Βίναβερ δεν άντεξε και είπε στον Κάρουσεκ:
- Αγαπητέ μου, δεν κάθεστε παρακαλώ κάτω αντί να σηκώνεστε σε κάθε σας κίνηση;
- Δεν υπάρχει κάτι στον κανονισμό που να απαγορεύει να σηκώνομαι, είπε ο Κάρουσεκ.
- Ναί, ναί, το ξέρω, αλλά θέλω επιτέλους να δώ με ποιόν παίζω σήμερα! ανταπάντησε ο Βίναβερ.